دانش مراقبت از بیمار مهم ترین اصل در برخورد با بیمار است زیرا داشتن اطلاعات کافی درباره ی بیماری و نحوه مراقبت از بیمار می توان از آسیب های آن پیشگیری کرد.
دانش مراقبت از بیمار موضوع مهمی است که این سایت به آن پرداخته است.
سلام عزیزان
از امروز می خواهیم مباحثی را در مورد موضوع مراقبت آغاز کنیم، باید و نبایدهای مراقبت، اصول مراقبت، آسیب های مراقبت.
همانطور که قبلا گفتیم زمانی که ما مجبور هستیم از کسی مراقبت کنیم یا به صورت حرفه ای یا نیمه حرفه ای یا غیر حرفه ای نیاز به دانش داریم این دانش این نیست که ما در زندگی مان آموخته باشیم قصد ما این نیست که شما را به مراقبت کنندگانی صرفا با تکنیک خوب تبدیل کنیم بلکه قصدمان این است که شما به مراقبت کنندگانی تبدیل شوید که از مراقبت لذت می برند و از طریق مراقبت کردن خودشان را رشد می دهند. چون به نظر ما مراقبت کردن هم، کاری است که مانند هر اقدام دیگری در زندگی به هر فعالیت دیگری در زندگی باید با هدف رشد انجام شود.
شایسته نیست که چنین کاری که اینقدر ارزش معنوی و ارزش انسانی دارد و اینقدر می تواند پیوند بین انسان ها را تحکیم کند تبدیل شود به یک کار فرساینده چه شما مراقب حرفه ای باشید، چه نیمه حرفه ای باشید و چه یک مراقب خانگی غیر حرفه ای باشید.
دانش مراقبت از بیمار
بسیاری از کارها است که ما در زندگیمان با اشتیاق آغاز می کنیم اما در ادامه دچار مشکل می شویم و حتی در پایان دل زده می شویم و همان کاری را که ابتدا با اشتیاق آغازش کردیم از آن ممکن است حتی متنفر شویم و آن را ترک کنیم، ما که نمی خواهیم به خودمان یا به دیگران آسیب بزنیم ما می خواهیم خودمان را سالم نگه داریم و به سلامتی دیگران هم خدمت کنیم.
نخستین اصل در موضوع مراقبت این است که ما باید مهارت همدلی سالم را بیاموزیم. این همدلی که ما در مورد آن صحبت می کنیم غیر از دلسوزی و ترحم است.در مورد همدلی سالم مباحث جداگانه ای را خواهیم داشت.
پس نکته ی نخست: همدلی سالم را بیاموزیم.
نکته ی دوم این که باید برای مراقبت کردن خودمان هدف قائل باشیم هر چقدر هدف ما از انجام یک کاری والاتر باشد خود آن کار را والاتر می کند مثلا اگر هدف ما از انجام مراقبت فقط پول در آوردن باشد بسیار متفاوت خواهد بود با اینکه هدف ما از انجام مراقبت رشد دادن خودمان باشد یا تجربه کردن همدلی باشد یا یک هدف معنوی باشد.
دانش مراقبت از بیمار
با توجه به فرهنگی که ما ایرانی ها با آن بزرگ شدیم ما توصیه می کنیم که برای مراقبت کردن خود هدف معنوی داشته باشید خصوصا این توصیه را به مراقبین خانگی انجام می دهیم چون مراقبین خانگی برای مراقبت کردن پولی دریافت نمی کنند. نکته ی مهم اینجاست که هدف مراقبت نباید متمرکز باشد روی فرد مراقبت شونده برای اینکه یکی از بدترین آسیب های مراقبت این است که ما با فرد مراقبت شونده درگیر شویم به دلیل اینکه توقعات یا خواسته ها یا انتظارات ما را برآورده نمی کند، خب تبعا یک فردی که نیاز به مراقبت دارد ممکن است از نظر جسمی از نظر روانی، از نظر فکری دچار محدودیت ها و معلولیت هایی باشد علاوه بر اینکه ممکن است یک محدودیت های جسمی هم داشته باشد و در نتیجه ممکن است نا توان باشد از اینکه خواسته ها و انتظارات ما را برآورده کند اگرنه نیازی به مراقبت نمی داشت.
داشتن هدف معنوی ما را به نقطه ای فراتر از ارتباطمان به طور روزمره با فرد مراقبت شونده متوجه می کند، توجه ما را می برد به نقطه ای ورای آن ارتباطی که ما داریم در نتیجه انتظارمان از آن ارتباط کاهش پیدا می کند و معقول و واقعی می شود.
دانش مراقبت از بیمار
داشتن هدف معنوی ما را متوجه نقطه بالا می کند اما داشتن هدف معنوی نیازمند داشتن تفکر معنوی است.
تجربه هم نشان داده افرادی که دارای تفکر معنوی هستند در موضوع مراقبت کمتر آسیب می بینند نه فقط موفق تر هستند بلکه کمتر هم آسیب می بینند مثلا ما بسیاری از مراقبین خانگی را می شناسیم که از سالمندان خود به خاطر رضای خداوند نگه داری می کنند یا از فرزندی که نیاز خاص دارد به خاطر رضای خداوند مراقبت می کنند. زمانی اهمیت یک موضوع بیشتر آشکار می شود که خود موضوع مراقبت با اشکالاتی روبه رو شود مثلا فردی از سالمند مراقبت می کند ولی خانواده اش در واقع با این مراقبت کردن چندان همراهی نمی کنند مثلا یکی از اعضای خانواده از پدر یا مادر کهن سال مراقبت می کند اما خواهر و برادرهای دیگر در این امر مشارکت نمی کنند. این موضوع چالش برانگیز خواهد شد اما اگر هدفی معنوی داشته باشید این چالش برای شما کاهش پیدا خواهد کرد یا وقت هایی است که شما از بیمارانی که دم مرگ هستند در حال مراقبت هستید، شما می دانید که این مراقبت در نهایت نتیجه اش بهبودی و سلامتی آن فرد نخواهد بود در اینجا نیز با داشتن هدف معنوی خودمان را غنی می کنیم. بله داشتن هدف معنوی می تواند ما را غنی کند، آن غنی شدنی که از آن فعالیت روز مره برای ما حاصل نمی شود اگر این غنی شدن یک موضوع الزامی است برای هر یک ما اتفاق نیوفتد و مثل تغذیه است، اگر اتفاق نیوفتد ما ممکن است که احساس کمبود کنیم، احساس خستگی کنیم، احساس فرسوددگی کنیم و نتوانیم ادامه دهیم قاعدتا ما باید روالی را انجام دهیم و راهی را در پیش بگیریم که بتوانیم آن را ادامه دهیم این است که مدام باید به فکر روش هایی باشیم که خودمان را بتوانیم بازسازی کنیم و بتوانیم تغذیه کنیم و بتوانیم خودمان را اغنا کنیم تا به فعالیت و مراقبت ادامه دهیم.
دانش مراقبت از بیمار
نکته ی دوم این بود که برای مراقبت کردن هدفی معنوی داشته باشید.
نکته ی سوم هرگز از حد خود فراتر نروید، خب این نکته ی خیلی مهمی است یک مراقب باید حد خودش را بداند، حد مداخلاتش را در امور مربوط به بیمار بداند و از آن حد فراتر نرود. حد توانمندی اش را باید بداند و از آن حد فراتر نرود، حد ظرفیش را باید بداند و از آن حد فراتر نرود، بسیار مهم است که ما با رعایت کردن حد خود انرزی هایمان را حفظ کنیم و از فرسودگی خود جلوگیری کنیم. باید حدود خود را بشناسیم، باید بدانیم در روز چند ساعت حد زمانی است که ما برای مراقبت می توانیم و ظرفیت داریم مصرف کنیم اگر که از حد خود فراتر رویم فعالیت ما موقت خواهد بود و به زودی به ضد آن خواهد شد، باعث فرسودگی مان خواهد شد و کاری را که با اشتیاق شروع کردیم ممکن است که نتوانیم با اشتیاق ادامه دهیم و به نتیجه برسانیم.
از حد خودت فراتر نرو باید با خط زر نوشته شود در ذهن یک مراقب و آن بتواند با شناخت محدودیت ها و نا محدودیت های خودش یک مراقبت سالم و ادامه دار داشته باشد، بتواند همیشه زمانی برای بازسازی و احیای خودش داشته باشد، بتواند از احساس طلب کار بودن و احساس اجحاف و ستم کشیدن نجات پیدا کند.
در گفتار بعدی به ادامه ی مباحث مربوط به مراقبت سالم خواهیم پرداخت.
دانش مراقبت از بیمار
