انعطاف پذیری ارتباطی با بیمار این امکان را به ما می دهد تا بیمار را بهتر درک کنیم و بتوانیم ارتباط کلامی و احساسی موثر تری با آن ها برقرار کنیم.
انعطاف پذیری ارتباطی با بیمار نیازمند این که شنونده ی خوبی باشیم و زبان آن ها را بشناسیم تا روند بهبودی سریع تر شود.
این پنجمین گفتار از مهارت همدلی سالم است در گفتار قبلی با موضوع مهارت همدلی سالم برای حرفه ای ها را آغاز کردیم و در این گفتار آن موضوع را ادامه می دهیم.
انعطاف پذیری ارتباطی با بیمار
گفتیم که یک ارتباط موثر از ایجاد پیام آغاز می شود و یک فرد حرفه ای در حوزه ی درمان و مراقبت این پیام را بر اساس نیازهای بیمار یا مراجعش شکل می دهد و در ادامه گفتیم که بعد از تولید پیام نوبت انتقال آن فرا می رسد و ما برای انتقال پیام از ابزارها و ساز و کارهای ارتباطی و زبان ارتباطی استفاده می کنیم، اشاره کردیم به این موضوع که ما باید به زبان ارتباطی فردی را که می خواهیم پیام را به ان برسانیم احترام بگذاریم و آن را رعایت کنیم در واقع باید به زبان او سخن بگوییم تا او متوجه شود این جاست که ما در مورد انعطاف پذیری کمی صحبت کردیم و این صحبت را ادامه می دهیم.
انعطاف پذیری ارتباطی به ما کمک می کند تا ابزارهای ارتباطی خود را با درک فرد مقابل تنظیم کنیم.
اگر ما شنونده ی خوبی نباشیم اصلا متوجه نمی شویم که خود آدم ها به چه زبانی سخن می گویند آن وقت ممکن است که یک روال یا رویه ارتباطی را مدام تکرار کنیم حالا آن هایی که می توانند زبان ما را متوجه شوند تا اندازه ای پیام ما را دریافت می کنند اما آن هایی که متوجه زبان ما نمی شوند ممکن است که حتی پیام ما را نادرست دریافت کنند در این جا توجه بسیار مهم است حتما باید زمانی را به شنیدن بدون قضاوت و بدون سوگیری و بدون پیش داوری فرد مقابل اختصاص دهیم اگر نه اصلا متوجه نمی شویم که زبان او چیست؟ آیا باید با او آرام صحبت کرد؟ آیا باید با او صریح صحبت کرد؟ یا در لفافه صحبت کرد؟ آیا از قصه گویی و داستان سرایی و حاشیه روی خوشش می آید یا دوست دارد حرف را مستقیم بشنود؟خیلی از این چیزها زمانی که ما به دقت به افراد گوش کنیم به دستمان می آید من در این جا باز به زبان بدن تاکید می کنم و آن ۷۰ درصدی که ما با زبان بدن منتقل می کنیم دانستن تکنیک های زبان بدن در این جا به ما کمک می کند هم در شناسایی فرد مقابل و هم در ابراز قوی تر و دقیق تر پیامی که می خواهیم به او برسد.
انعطاف پذیری ارتباطی با بیمار
زبان بدن یکی از مهم ترین ابزارهای تکنیکال انتقال پیام است.
انتخاب کلمات و گفتار مناسب و لحن مناسب گفتار هم خیلی اهمیت دارد و گفتار که محتوای دقیق پیام ما را به فرد مقابل می رساند در انتخاب کلمات بر اساس درک فرد مقابل باید دقت داشته باشیم و آن ها را به نحوی ادا کنیم که آن فرد متوجه شود.
حالا پیام را به او رسیده و آن چیزی را درک کرده اما آیا واقعا آن چیزی که من می خواستم به او برسانم درک کرده یا پیام من را اشتباه متوجه شده است از کجا این را بفهمم؟ از او پرس و جو می کنم این جا باز این پرس و جوی بدون سوگیری یا قضاوت گری یا پیش داوری می تواند افراد را ترغیب کند به این که واقعیت درکشان را از مطلبی که شما به آن ها اعلام کردید به شما بگوید نه اینکه مثل یک فردی که دارد به کسی فرمان می دهد از او بخواهیم که فرمان های ما را تکرار کند، نه بلکه به نحوی نرم و ترغیب کننده باید از بیمار یا مراجع خود سوالاتی بپرسیم تا متوجه ی رسیدن پیام مان به او شویم.
انعطاف پذیری ارتباطی با بیمار
نکته این جاست که بیشتر ما اگر پیام مان به فردی نرسیده باشد ادراک او را می بریم زیر سوال.
متاسفانه این به یک عادت جمعی تبدیل شده در حالی که اگر پیام ما به کسی نرسیده باشد در اصل ما باید نحوه ی تولید پیام و ارسال پیام به آن را زیر سوال ببریم و بیشتر به خودمان برگردیم آیا من پیام درست را درک کرده ام؟ آیا من نیازهای او را به خوبی متوجه شده ام؟ و بر اساس نیاز های او پیام را تولید کرده ام یا بخشی از خودم داخل این پیام بوده است، بخشی از نیازهای خودم داخل این پیام بوده است و به این دلیل خوب درک نشده است آیا اگر پیام درستی تولید کردم توانسته ام آن پیام درست را به خوبی به او برسان؟ از ابزارها درست استفاده کرده ام؟ از کلمات درست استفاده کرده ام؟ یا یک پیام متناقض گیج کننده به آن داده ام که طبعا او نخواهد فهمید یا نحوه ی ادراک او را در ارسال پیام لحاظ نکرده ام پس عملا به زبان او سخن نگفته ام و به همین دلیل او متوجه ی پیام من نشده است.
زمانی که ما بازخورد می گیریم بیشتر باید روی خودمان تمرکز کنیم اما همان طور که گفتم متاسفانه اکثر ما عادت داریم زمانی که آن بازخورد را می گیریم و مطلوب ما نیست فهم، شعور و درک طرف مقابل را زیر سوال می بریم البته این باز بستگی به این دارد که چقدر در قبال او احساس قدرت می کنیم اگر پیام ما اینقدر ارزش دارد که منتقل شود باید برای انتقال آن تلاش کنیم، وقت بگذاریم، توجه صرف کنیم، انرژی صرف کنیم تا آن چیزی که با ارزش است به ادراک فرد مقابل برسد و شاید مجبور باشیم چند بار تکرار کنیم البته هر چقدر ما کمتر انعطاف پذیر باشیم بیشتر ممکن است با احساس ناکامی در ارسال پیام خود روبه رو شویم همان طور که از ابتدا اشاره کردم شنیدن و درک کردن خودمان مهم ترین مقدمه برای این فرآیند ایجاد ارتباط و رابطه ی موثر است.
انعطاف پذیری ارتباطی با بیمار
ما راجب به شنیدن فعال صحبت کردیم شنیدن فعال یعنی ترغیب فرد به سخن گفتن.
در این جا باز هم زبان بدن می تواند به کمک ما بیاید؛ ما یک پز های بدنی و یک حالت های بدنی داریم که در واقع ترغیب کننده ی فرد مقابل به سخن گفتن است مثلا اینکه به سمت او خم شویم، توجه نشان دهیم. لطفا حتما در زمان ایجاد ارتباط با فردی موبایل خودتان را کنار بگذارید آن نگاهی که شما به موبایلتان می اندازید در واقع یعنی به گفت و گویی که در جریان است بی توجه هستید در کنار زبان بدن ترغیب کننده ما قطعا باید جملاتی را بیاموزیم و بیان کنیم که ترغیب کننده ی فرد به گفتن باشد و در حال باید توجه خود را به او اهمیتی که برای ادامه ی گفت و گو قائل هستیم به بیمار یا مراجع خود ابراز کنیم.
در گفتارهای بعدی به ادامه ی مهارت همدلی سالم خواهیم پرداخت.
انعطاف پذیری ارتباطی با بیمار
