دلایل مطرح نکردن بیماری با خانواده باید بررسی شود زیرا بیشتر اوقات ارزیابی دقیق و درستی از رویدادهای احتمالی بیماری خود نداریم.
دلایل مطرح نکردن بیماری با خانواده ممکن است متفاوت باشد به گونه ای که خبر دادن بیماری همه ی افراد خانواده را تحت تاثیر قرار می دهد.
سوال کردند که یکی از دوستان من در سن ۳۲ سالگی دچار سرطان رحم و تخمدان شده است، مشکل این است که او به هیچ وجه تمایل ندارد موضوع ابتلا به سرطان را با خانواده اش در میان بگذارد و به نحوی با آنها پنهان کاری می کند آیا به نظر شما این روش صحیح است؟
دلایل مطرح نکردن بیماری با خانواده
به نظر من ایشان دلایلی برای مطرح نکردن بیماری خود با خانواده دارند، دلایلی که باید بررسی شوند و اعتبار آنها سنجیده شود .
واقعیت این است که ما نمی توانیم یک قاعده ی کلی در این موارد به کار ببندیم، مثلا من بیماری را می شناختم که به دلیل ابتلای پدرش به مشکل قلبی از بیماری خود به او اطلاع نداده بود و می گفت من مطمئن هستم که پدر من بداند که من دچار بیماری سرطان هستم سکته می کند و از دنیا می رود.
البته کاملا ممکن بود که چنین اتفاقی هم نیفتد اما شما فرض کنید در خانواده ای هستید که یکی از والدین و یکی از عزیزنتان دچار یک حالت استرس پذیری شدید است و با مطرح کردن مشکل توسط شما دچار آسیب دیدگی می شود آیا خود این موضوع استرس های شما را چند برابر نمی کنید؟ حتی اگر کسی هم در خانواده شما را بابت این موضوع سرزنش نکند خود قضیه به اندازه ی کافی برای شما استرس زا خواهد بود اما یک وقت هایی خجالت، حیا، کم رویی یا احساس ایجاد مزاحمت حتی ممکن است که باعث شود که ما مشکل خودمان را با خانواده مطرح نکنیم.
دلایل مطرح نکردن بیماری با خانواده
به یاد داشته باشیم یکی از موضوعاتی که در روان شناسی سرطان مطرح است داشتن رگه های اجتنابی در شخصیت بسیاری از افراد مستعد بیماری سرطان است.
خیلی از اوقات ما واقعا ارزیابی دقیق و درستی از رویدادهای احتمالی پس از اعلام بیماری خودمان نداریم و ممکن است ظرفیت پذیرش اطرافیان خود را بیشتر یا کمتر از آن چیزی که واقعا هست تخمین بزنیم، البته که ابتلای یکی از اعضای خانواده که به بیماری سرطان رویدادی است که همه ی خانواده را تحت تاثیر قرار می دهد به اندازه های مختلف اما همان طور که ما همیشه در مورد آن صحبت می کنیم زمانی که فرد متوجه می شود که بیمار است باید خودش را ابتدای سفر بهبودی ببیند و اطرافیان را هم هم سفر خودش در این سفر به حساب بیاورد.
می شود یه نوعی در این زمان ها ما از اطرافیان خود کمک بگیریم، اطرافیانی که آگاه تر هستند، اطرافیانی که با ما صمیمی تر هستند، اطرافیانی که جنبه و ظرفیت بالاتری دارند و می توانند با هوشیاری بیشتری با اوضاع برخورد کنند می توانیم از آنها کمک بگیریم یا می توانیم در این موارد از متخصص کمک بگیریم.
دلایل مطرح نکردن بیماری با خانواده
من مراجعانی دارم که بابت همین موضوع به من مراجعه می کنند.
با هم می نشینیم و یک برنامه ی حمایتی در خانواده طراحی می کنیم، می نشینیم و افرادی را که ممکن است آسیب پذیرتر باشند شناسایی می کنیم، افرادی را که می توانند کمک بیشتری کنند شناسایی می کنیم و بعد یک سیستم حمایتی پیرامون فرد مبتلا به بیماری طراحی می کنیم سیستمی که در آن نقش افراد مشخص باشد و به نحوی تقسیم کار در آن اتفاق بی افتد.
نکته ی آخر که من همیشه در مورد آن صحبت می کنم این است که زمانی که اطرافیان شما آسیب پذیر نیستند و آنها می توانند و باید و وظیفه دارند به شما در مسیر بهبودیتان خدمت کنند اجازه دهید با مراقبت از شما توشه ی معنوی کسب کند، آنها را از دانستن در مورد مشکلاتتان محروم نکنید و اینکه با شما همراهی کنند یا نکنند را شما تعیین نکنیدف نگویید که مثلا همسر من در مسیر بهبودی با من همراهی نمی کند شاید هم همراهی کند، شاید تخمین شما اشتباه باشد، این انتخاب و تصمیم گیری را به خود اطرافیانتان و به خود عزیزانتان واگذار کنید آنها را تا حد ممکن در تجربه خودتان سهیم کنید و اجازه دهید پوشه ی معنوی از همراهی با شما ذخیره کنند.
دلایل مطرح نکردن بیماری با خانواده
خواهر من ، بیماری سرطان خود را از از همه به جز همسر و فرزندانش مخفی میکرد .با اصرار ما دایره افرادی که مطلع شدند تا حدودی وسیعتر شد.از اینکه همه بخواهند مرتب حال او را بپرسند عصبانی می شد.شاید یکی از دلایل مهفی کردن بیماری ، کم حوصلگی در مقابل پاسخ دادن به دیگران و یادآوری مجدد بیماری باشد.اما به نظر من همدلی دیگران واعتماد از حمایت اطرافیان و یا اینکه مورد علاقه بقیه بودن از نکات مثبتی است که می تواند به بیمار کمک کند.
با سلام و عرض احترام
تشکر از همراهی و همچنین درمیان گذاشتن تجربه و توصیه های خود با ما و کاربران عزیز سایت