بیماری لنفوم هوچکین که بیماری هوچکین نیز نامیده می شود سرطان سیستم لنفاوی می باشد. لنفوم از سرطانی شدن نوعی از سلول های سفید خون به نام لنفوسیت به وجود می آید.
بیماری لنفوم هوچکین از علل بروز نوروپاتی است.
لنفوسیت ها از سلول های ایمنی بدن هستند سیستم لنفاوی شامل شبکه ای از غدد لنفاوی و عروق متصل کننده ی آنها ست. غدد لنفاوی ارگان های کوچک و لوبیایی شکلی هستند که لنفوسیت ها را در خود ذخیره می کنند.
عروق لنفاوی نیز مشابه عروق خونی بوده و حاوی مایع لنفاوی می باشند که لنفوسیت ها را حمل می کند در لنفوم هوچکین یک تومور سرطانی در غدد لنفاوی تشکیل می شود.
اغلب این تومور در غدد لنفاوی گردن یا سینه ایجاد می شود، این تومور در ابتدا غدد لنفاوی مجاور و پس از آن نقاط دورتر دیگر مانند: کبد، طحال یا مغز استخوان را درگیر می کند. در صورت پیشرفت این تومور می تواند قابلیت بدن برای مقابله با عفونت ها را تحت تاثیر قرار دهد در اکثر موارد عامل بیماری هوچکین ناشناخته است.
بیماری لنفوم هوچکین
خوشبختانه لنفوم هوچکین از درمان پذیرترین سرطان هاست.
حدود ۷۵درصد از بیماران مبتلا به این بیماری قابل معالجه می باشند. بالای ۹۰% درصد از افرادی که درمان می شوند طول عمر بالای ۱۲ سال دارند.
علائم لنفوم هوچکین
اغلب افراد مبتلا به این بیماری با غده ی لنفاوی متورم و بدون درد گردنی تشخیص داده می شوند. این غده ی متورم ممکن است در ناحیه ی زیر بغل یا کشاله ی ران دیده شود در برخی از افراد توده ای درقفسه سینه شناسایی می شود که می تواند علائمی مانند سرفه، ناراحتی سینه یا تنگی تنفس ایجاد کند.
علائمی نظیر تب، کاهش وزن و تعریق شبانه نیز ممکن است در بیماران دیده شود اگر پزشک مشکوک به بیماری هوچکین شود، بیمار را برای اقدامات بعدی به پزشک متخصص سرطان ( انکولوژیست )ارجاع می کند.
بیماری لنفوم هوچکین
تشخیص لنفوم هوچکین
بیوپسی از بافت: اگر فرد مشکوک به داشتن لنفوم هوچکین باشد جراحی برای بیوپسی از غده ی لنفاوی متورم او انجام می شود.
این بیوپسی معمولاً در روز جراحی انجام می شود پش از خارج کردن غده ی لنفاوی متورم آن را در زیر میکروسکوپ بررسی می کنند.
بیوپسی از مغز استخوان: در صورتی که فرد مشکوک به داشتن لنفوم هوچکین پیشرفته باشد بیوپسی از مغز استخوان نیز درخواست می شود، همچنین در صورت داشتن تب، کاهش وزن، تعریق شبانه و آزمایش خون غیر طبیعی نیز این بیوپسی انجام می شود.
بیماری لنفوم هوچکین
این آزمایش برای مشخص کردن این که آیا مغز استخوان فرد درگیر است یا نه، انجام می شود که نشان دهنده ی مرحله ی پیشرفته ی لنفوم هوچکین می باشد.
بیوپسی مغز استخوان شامل خارج کردن نمونه ای از مایع داخل مغز استخوان لگن یا خاصره می باشد.
برای کاهش درد بیمار طی این عمل داروهایی برای فرد تجویز می شود، پس از برداشتن نمونه آن را در زیر میکروسکوپ از لحاظ داشتن لنفوم هوچکین بررسی می کنند.
عوارض جانبی: طی پرتو درمانی در برخی از افراد پوست ناحیه ی درمان تغییراتی می کند ( مشابه آفتاب سوختگی ) این تغییرات با گذشت زمان برطرف می شود.
بیماری لنفوم هوچکین
عوارض جانبی دیگر می تواند شامل خستگی و تهوع باشد.
فرد باید درباره ی مزایا و مضرات پرتو درمانی با پزشک خود مشورت کند.
کاهش دوز پرتو درمانی و ابعاد میدان درمانی می تواند عوارض جانبی آن را کاهش دهد.
مرحله ی ۱یا ۲: مبتلا به مرحله ی ۱ یا ۲ لنفوم هوچکین معمولاً با شیمی درمانی به همراه پرتو درمانی و در برخی موارد با شیمی درمانی تنها درمان می شوند
در صورتی که از شیمی درمانی به همراه پرتو درمانی استفاده شود احتمال عود بیماری کمتر از حالتی ست که فقط از شیمی درمانی استفاده می شود و احتمال بقای بیمار نیز ممکن است
بالا برود اما استفاده از این دو روش درمانی به طور هم زمان عوارض جانبی دیررس را زیاد خواهد کرد
درباره ی مزایا و مضرات این روش فرد می تواند با پزشک خود مشورت کند.
مسئله ی مهم در بیماری لنفوم این است که احتمال دارد عوارض جانبی دیررسی بخاطر درمان در فرد ایجاد شود و میزان بقای او را تحت تاثیر قرار دهد.
پس از اتمام درمان فرد باید به طور مرتب تحت نظر باشد تا در صورت ایجاد سرطان های ثانویه تحت مداوا واقع شود.
مرحله ی ۳ و ۴: شایع ترین درمان افراد مبتلا به مرحله ی ۳ و ۴ لنفوم هوچکین شیمی درمانی می باشد. در صورتی که تومور در هنگام تشخیص بزرگ باشد و یا پاسخ کامل به شیمی درمانی نداده باشد پرتو درمانی نیز ممکن است انجام شود.
بیماری لنفوم هوچکین
پیوند سلول های بنیادی مغز استخوان
پیوند مغز استخوان ممکن است در موارد زیر انجام شود:
لنفوم هوچکین عود کرده
لنفوم هوچکین مقاوم به روش های درمانی دیگر که می تواند شامل افرادی باشد که بیماری شان پس از یک دوره ی درمانی عود کرده است.
آزمایش های بالینی: اکثر مبتلایان به لنفوم هوچکین می توانند در آزمایش های بالینی که انجام می شوند، شرکت کنند.
آزمایش بالینی یک روش دقیق و کنترل شده برای بررسی کار آمدی درمان های جدید و یا ترکیب درمان های فعلی می باشد، این آزمایش ها در سراسر جهان انجام می شوند.
