لزوم افزایش اطلاعات در مورد بیماری ایدز و همدلی با بیمار

همدلی با بیماران ایدزی یک امر ضروری است زیرا معمولا به افرادی که  مبتلای این بیماری هستند به چشم یک متهم دیده و قضاوت می شوند.

همدلی با بیماران ایدزی موضوع قابل بحث در این سایت است و باید ابتدا اطلاعات درست و کافی از این بیماری داشته باشیم تا بتوانیم افراد مبتلا به این بیماری را درک و با آنها همدلی کنیم.

سلام به شما عزیزان همدل.

من دکتر بیژن نوذری هستم مشاور شما در وب سایت yaresevom.com

امروز به بهانه ی روز جهانی ایدز می خواهم مطالبی را در مورد این بیماری با شما در میان بگذارم، مطالبی که دانستن آن برای مراقبین بسیار مهم و لازم است.

 از سال ۱۹۸۳ که اولین موارد این بیماری در دنیا کشف شدند تا امروز پیشرفت های بسیار مهمی در حوزه ی تشخیص و درمان این بیماری انجام گرفته است.

به یاد می آورم که از سال ۱۹۸۵ چه وحشتی از بیماری ایدز دنیا را فرا گرفته بود خصوصا کشتارهای وسیعی که این بیماری در کشورهای آفریقایی و نیز در بین معتادان تزریقی و دگرباشان جنسی موجب شد واقعا برای دنیا تکان دهده بود.

همدلی با بیماران ایدزی

دوره ی گاه بسیار طولانی خفتگی بیماری و نیز میزان مرگ و میری که می توانست پس از به اصطلاح شکفته شدن ایجاد کند برای همه ی مردم دنیا ترسناک بود خصوصا که در اوایل راه های انتقال بیماری خیلی شناخته شده نبودند می توانیم بگوییم تا سال ها دنیا در وحشت بیماری ایدز زندگی می کرد تا اینکه بعد از سال ها بهبود سیاست های بهداشتی رشد بیماری را خصوصا در کشورهای توسعه یافته کند کرد به تدریج کاهش رفتارهای پر خطر جنسی و مراقبت از خود در زمان این رفتارها و نیز آشنا کردن مردم و اطلاع رسانی به آن ها در مورد راه های واقعی انتقال این بیماری موجب شد که فرهنگ مردم نسبتاً تغییر کند و میزان موردهای جدید کمتر و کمتر شود در کنار اینها درمان های بهتری هم پیدا شد.

امروزه دیگر بیماری ایدز به اندازه ی گذشته خطرناک به نظر نمی رسد اما هنوز هم یک چالش پزشکی بهداشتی محسوب می شود.

ما پزشکان یک قاعده ای داریم و می گوییم همیشه پیشگیری بهتر از درمان است و تغییر فرهنگ در ارتباط با موضوعاتی که به نوع انتقال ویروس ایدز بر می گردند  مهم ترین روش پیشگیری از بیماری ایدز است خصوصاً که به دلایلی هنوز واکسن برای این بیماری کشف نشده است.

همدلی با بیماران ایدزی

ویروس ایدز در خون و مایعات بدن ریزش دارد و می تواند از طریق آنها منتقل شود، بدون انتقال مستقیم از مایعات بدن و خون ویروس ایدز هیچ راه دیگری برای انتقال ندارد؛ ویروس ایدز از طریق هوا منتقل نمی شود، از طریق دست دادن منتقل نمی شود، از طریق در آغوش کشیدن و لمس کردن منتقل نمی شود، تازه آن هم در صورت تماس با مخاط یا پوست آسیب دیده قابل انتقال است.

از آنجا که انتقال ویروس ایدز اغلب از طریق رفتارهای پر خطر جنسی یا آسیب دیدگی اجتماعی یا تزریق با سرنگ مشترک امکان پذیر است ابتلا به بیماری ایدز همیشه از نظر جامعه ی ما دارای یک بهت و خجالت آور محسوب می شده و بنابراین بسیاری از افراد بیمار بودن خودشان را پنهان می کنند دلیل دیگر این موضوع این است که بسیاری از مردم از روش های انتقال بیماری ایدز آگاه نیستند و ممکن است فردی که دچار بیماری ایدز است را به صورتی ترد یا ایزوله کنند.

بیماری ایدز می تواند از طریق رابطه ی جنسی به همسر و از طریق جفت به فرزند منتقل شود.

این یکی دیگر از مواردی است که خیلی از افراد را که در عین داشتن همسر به رفتارهای پر خطر جنسی می پردازند وادار به نوعی پنهان کاری می کند یا حداقل موجب هراس یا اضطراب آنها می شود.

امروزه داروهایی معرفی شده اند که اگر در ۷۲ ساعت پس از تماس جنسی مشکوک مصرف شوند می توانند به طور کامل از بروز بیماری ایدز جلوگیری کنند و به طور کامل بدن را از ویروس پاک کنند. ویروس پس از ورود به بدن ممکن است که یک دوره ی خفتگی و نهفتگی طولانی را سپری کند در حالی که در بدن حضور دارد در این دوره فرد ممکن است هیچ علائمی نداشته باشد اما بعد از طی شدن مدت خفتگی و نهفتگی ویروس تکثیر پیدا می کند و به خود سلول های سیستم ایمنی بدن حمله می کند.

همدلی با بیماران ایدزی

بیماری حتی در دوره ی خفتگی و نهفتگی هم قابل انتقال است.

 اینجاست که شما ممکن است حتی از فردی که علائمی از بیماری ندارد بیماری را دریافت کنید، این طبعاً ترسناک است و موجب می شود که ما به همه توصیه کنیم از رفتارهای پر خطر جنسی پرهیز کند و در زمان رابطه ی جنسی مشکوک از وسایل حفاظتی استفاده کنند.

این بخش از اطلاع رسانی ما مربوط به خود بیماری ایدز بود اما نکته ی مهمی که اینجا باید به اطلاعتان برسان در مورد ضرورت مراقبت هوشیارانه از این بیماران است با وجود درمان هایی که وجود دارد هنوز هم بیماری ایدز یک بیماری خطرناک و بلکه کشنده یه حساب می آید.

در مراقبت از این بیماران ضروری است که به فرهنگ پیرامون خود توجه کنیم، از انزوا و طرد این افراد جلوگیری کنید، لازم است که خودمان اطلاعاتمان را در مورد بیماری و روش های انتقال آن بالا ببریم تا بتوانیم اضطراب اطرافیان خودمان را کم کنیم، از سرزنش کردن مداوم فرد بیمار به دلیل اینکه با رفتارهایی موجب بیماری خودش شده است خودداری کنیم الآن دیگر چه فایده ای دارد این سرزنش کردن جز اینکه اعصاب ان فرد را بیشتر خورد می کنیم و سیستم ایمنی اش را تضعیف می کنیم.

بیماران مبتلا به ایدز نیاز به حمایت روانی بالایی دارند.

انتقال ایدز از فرد به فرد انجام می شود و زمانی که ما یک بیمار مبتلا به ایدز داریم طبعاً از فرد دیگری بیماری را دریافت کرده است و این یک خشم نهفته به وجود می آورد که خود این خشم برای سیستم ایمنی مضر و مخرب است.

همدلی با بیماران ایدزی

پژوهش ها به طرز تعجب آوری نشان داده است که بیماران مبتلا به ایدز که فرد مبتلا کننده ی خودشان را می بخشند طول عمر بیشتری دارند. ویروس ایدز عمدتا در ترشحات دستگاه تناسلی، خون و همین طور در بزاق می تواند ترشح شود و همانطور که گفتم فقط از راه مخاط یا پوست آسیب دیده می تواند وارد شود بنابراین منزوی کردن جسمانی فرد مبتلا به ایدز توجیه واقعی ندارد و فقط ناشی از اضطراب غیر منطقی ما است.

باید با بیماران مبتلا به ایدز با همدلی و با دانش برخورد کنیم.

مهم ترین مشکل پیرامون این افراد این است که مراقبین و اطرافیانشان از دانش کافی در مورد بیماری ایدز برخوردار نیستند بیایید با شناخت روش های پیشگیری از این بیماری حمایت همدلانه و دانش محور از بیماران و پرورش یک فرهنگ اجتماعی که هم روش های پیشگیری و هم روش های حمایتی را در بر بگیرد به کاهش بیماری زایی و تلفات ناشی از ایدز کمک کند.

همدلی با بیماران ایدزی