همدلی با معلولین باید به گونه ای باشد که به شخصیت و توانایی های آنها لطمه وارد نشود و در جامعه احساس بی ارزشی نکنند.
همدلی با معلولین و درک شرایط خاص زندگی آنها موضوع مهمی است که در فرهنگ جامعه ی امروزی به آنها کمتر توجه می شود.
من دکتر بیژن نوذری هستم مشاور شما در سایت yaresevom.com
روز جهانی معلولان بهانه ای است برای توجه دوباره به شرایظ زندگی معلولان کشور.
البته من امیدوار هستم که این توجه فقط به این روز محدود نشود و معلولین کشور ما که جمعیت آنها طبق تخمین ها بین ۸۰۰هزار نفر تا ۱٫۵ میلیون نفر براورد می شود از توجه بیشتری هم در سطح عمومی و هم در سطح نهادهای سیاست گذاری و اجرایی بهره مند شوند ناگفته پیدا است که حتی متاسفانه معابر شهری ما نیز برای عبور و مرور معلولان مناسب سازی نشده اند، متاسفانه ما در سطح فرهنگ اجتماعی خصوصا در سال های اخیر شاهد رشد ناهنجاری ای هستیم که می توانیم به آن بگوییم اصالت دادن به بدن.
همدلی با معلولین
در ایران ما یکی از بالاترین آمارهای عمل های جراحی پلاستیک را داریم.
جراحی هایی که فقط برای زیبایی انجام می شوند، ما یکی از بالاترین آمارهای مصرف لوازم آرایش را داریم به نحوی بسیاری از اوقات راجب به بدن همدیگر نظر می دهیم و به بدن همدیگر توجه می کنیم، صنعت لاغری برای خودش به صورت یکی از بیزینس های پر سود در آمده البته امیدوار هستیم که این صنعت ارتباطش را با سلامت نگری حفظ کند همان طور که امیدوار هستیم که جراحی های پلاستیک روزی با زیبایی و آرایش ارتباطش را با زیبایی شناسی حفظ کند اما متاسفانه به تجربه می دانیم که بسیاری از این موارد توسط مد و یک نگاه مصرف گرا هدایت می شوند.
شاید بزرگ ترین گلایه ای که می شود کرد این است که چرا ما روح همدیگر را چرا اینقدر کم مشاهده می کنیم؟
چرا ما اینقدر از عواطف همدیگر بی خبر هستیم؟ و شاید یکی از دلایل پرخاشگری بالا که در وفور پرونده های پرخاشگری در قوه ی قضائیه نشان داده شده است همین عدم تمایل و بی توجهی به درک احساسات یکدیگر باشد با کمال تاسف می بینیم که نگاه اجتماعی به معلولان نه فقط به آنها قدرت و اعتماد به نفس بیشتری عطا نمی کند و آنها را بلند نمی کند بلکه این نگاه اجتماعی بسیاری از اوقات پس زننده، منزوی کننده و یا حتی توهین و تحقیرآمیز است با اینکه معلولان ما در همه ی عرصه ها، خصوصاً در عرصه های ورزشی موفقیت های زیادی را نشان داده اند توانمندی های بالای آنها غیر قابل انکار است اما هنوز ما در جامعه شاهد این نگاه ناشایسته به معلولان هستیم.
همدلی با معلولین
به نظر می آید که این نگاه از خانواده آغاز می شود.
ما باید فرزندان کوچک خودمان را به نحوی تربیت کنیم که به افراد با هر اندازه از توان جسمی آنها احترام بگذارند و نگاهشان به آنها مثبت نگرانه باشد و انسان ها در دسته جات انسانی طبقه بندی نکنند بر اساس وضعیت جسمانی و ظاهر آنها در مورد آنها قضاوت نکنند، تربیت این فرهنگ پذیرندگی را باید از خانواده آغاز کرد و بعد در مدرسه حتما باید برنامه های آموزشی به قصد تصحیح نگاه و برخورد کودکان با افرادی که دارای نوعی معلولیت یا نوعی تفاوت هستند انجام شود و ادامه پیدا کند.
در کودکان ما از همان سنین کودکی بیاموزند که فارغ از شرایط جسمانی به انسان ها نگاه کنند و چیزهایی عمیق تر از بدنشان را ببینند، احساساتشان را ببینند، توانمندی های روحی و روانیشان را ببینند، محبتشان را ببینند، مرام و معرفتشان را ببینند، وفای به عهدشان را ببینند، شرافت مندی و صداقتشان را ببینند، حتی شاید یکی از دلایل فراوانی طلاق ها در سال اول ازدواج این باشد که افراد صرفا براساس کشش های جسمانی و دیدن بدن همدیگر به سمت هم کشیده می شوند و فکر می کنند که می توانند زن و شوهر خوبی هم باشند از آنجایی که هر انسانی توسط خداوند به عنوان دریای بی کرانی از استعدادها و توانمندی ها خلق شده است از دست دادن یک یا چند از این توانمندی ها از نا محدودی و بی نهایت بودن ما کم نمی کند.
همدلی با معلولین
یک نکته ی دیگر اینکه خیلی از افراد به معلولان مانند افرادی نگاه می کنند که انگار متعلق به یک قوم و قبیله ی دیگر هستند؛
درست است که ممکن است که این نقطه نظر حتما اعلام نشود اما در ذهن خیلی از افراد است در حالی که همه ی ما از هم هستیم، همه ی ما یک پیکر هستیم، عزیزان معلول را بدون احساس تفاوت در بر بگیریم، هر لحظه ممکن است است هر یک از ما دچار مسائلی باشیم که این عزیزان با آن درگیر هستندکافی است که خداوند انگشتش را بچرخاند و ما از مشکلی که برای دیگران اتفاق می افتد دور نیستیم.
متاسفانه تاثیر این نگرش ناشایست را ما در طراحی های شهری می توانیم ببینیم، به گونه ای خیابان ها را طراحی کنیم که بتوانیم عبور کنیم، آیا معلولان و نا بینایان جزو ما نیستند که بخواهند آنها هم از این معابر عبور کنند؟ بی توجهی به سلامت معابری که برای دارندگان عصای سفید (نابینایان عزیز) طراحی شده است واقعا فاجعه ی نگاه ما را نشان می دهد غیر از مراقبین خود عزیزان معلول لازم است که همه ی ما نگاه مراقب به هم وطنان معلولمان داشته باشیم.
من واقعا امیدوار هستم که بتوانیم با پرورش همدلی اجتماعی از این بی رحمی ها و احساس دوری ها عبور کنیم تا استعداد های حقیقی همه شکوفا شود و همه بتوانند زندگی کنند و حرکت کنند و رشد کنند، من عزیزان معلولی را که با قهرمانی با بر همه ی موانع قالب می شوند و خودشان را پرورش می دهند و به نمونه و الگو و اسطوره تبدیل می شوند تحسین می کنند و در مقابل آنها سر تعظیم فرود می آورم این انسان های عزیز واقعا نگرش ما را در مورد لازم بودن امکانات برای رشد تحت تاثیر قرار می دهند، همه ی ما با دیدن این سرمشق ها می توانیم تغییر کنیم.
همدلی با معلولین
روز معلولان را بهانه ای کنیم برای پرورش همدلی، رشد فرهنگی و آموختن اینکه توان هایی که خداوند به انسان ها داده است بی پایان است و ما لازم است که با شهامت اگر امکانی را از دست دادیم با امکان های مجود دیگر به سوی اهداف خود و به سوی تححق، رویاها و آرزوهایمان و رشد و شکوفایی خودمان حرکت کنیم، بیایید در این روز از همت این عزیزان بیاموزیم و با پرورش محبت جامعه ی خودمان را قوی تر کنیم.
همدلی با معلولین
