حمایت و میدان دهی به بیمار معتاد

میدان دهی به معتاد و حمایت مالی خانواده باعث می شود که آن فرد انگیزه ی خودش را برای ترک کردن از دست بدهد و از کاری که انجام می هد احساس خوشایندی کند.

میدان دهی به معتاد و حمایت مالی خانواده از این افراد موضوعی است که در این سایت به آن پرداخته ایم.

من دکتر نوذری هستم مشاور شما در سایت yaresevom.com

می خواهم به یک سوال پاسخ دهم که پرسیده اند که برادر من ۳۲ ساله است و شش سال است که دچار بیماری اعتیاد است زندگی او به شدت به هم ریخته است و در شروف طلاق است مشکل ما این است که پدرم نسبت به او بیش از حد احساس مسئولیت می کند به نحوی که سعی می کند همه ی ضعف ها و کمبود هایش را جبران کند ایا از نظر شما این کار صحیح است؟ من خودم فکر می کنم که پدر من احساس گناه دارد و برای جبران احساس گناهش اینقدر زیاد از برادرم حمایت می کند.

من در پست های قبلی در پاسخ به برخی پرسش ها در مورد میدان دهی در مشکل اعتیاد صحبت کرده ام اگر حمایت ما به نحوی باشد که میدان دهی کنیم به بیماری آن حمایت سالم نیست.

میدان دهی به معتاد

یادتان باشد انسان ها تا احساس ضرورت نکنند خودشان را تغییر نمی دهند.

اگر ما همه ی ضعف ها و کمبود هایی را که فرد در نتیجه ی اعتیادش دچار آنها می شود به نحوی از بیرون برطرف کنیم ان وقت در اصل داریم انگیزه ی او را برای بهبود یافتن تضعیف می کنیم در واقع روحیه و شخصیت مصرف کننده ی او را تقویت می کنیم در عوض اینکه آن روحیه را پس بزنیم و روحیه ی مفید بودن را تقویت کنیم. این دوست عزیز ما به موضوع مهمی اشاره کردند و ان این است که گاهی ما به دلیل احساس گناه یا احساس خطاکاری که ممکن است از خودمان سرچشمه گرفته باشد یا اینکه از سوی فرد معتاد به ما داده شده باشد به این نوع حمایت میدان دهی رو می آوریم.

من مراجعی داشتم که هنوز در سن ۴۰ سالگی پدر و مادرش را بابت طلاقی که وقتی او ۱۶ ساله بود و انجام شده بود سرزنش می کرد و همیشه مانند یک طلب کار با آنها برخورد می کرد این فرد خودش را اصلا رشد نداده بود برای اینکه هر زمان که نیاز پیدا می کرد می رفت سراغ پدر و مادرش و با گفتن اینکه شما به من اسیب زدید با طلاق گرفتن از آنها بعره کشی می کرد، موضوع این نیست که ما از کسی آسیب دیده باشیم چه کسی را می شناسید که در دوران کودکی، نوجوانی و جوانی اش آسیب ندیده است موضوع این است که این بهانه نشود برای ما که به یک موجود مصرف کننده تبدیل شویم.

میدان دهی به معتاد

احساس خطا و گناه کاری و مجرم بودن در امر مراقبت بسیار می تواند خطرناک باشد.

درهای جالبی را برای یک مراقبت باز نمی کند از طرفی ممکن است که ما بشویم یک فرد میدان ده و از طرف دیگر خود این احساس سلامتی مراقب هم آسیب می زند و به طور کلی از تعامل سالم بین مراقبت کننده و مراقبت شونده جلوگیری می کند فارغ از هر ضربه ای ای که به انسان ها وارد شده است آنها بایدبتوانند بعد از مدتی خودشان را بسازنند حالا یا خودشان می توانند این کار را انجام یا با کمک مشاور یا یک مربی رشد این کار را انجام می دهند و ما باید از خودمان افرادی مفید بسازیم، باید شخصیت اجتماعی، شخصیت عاطفی، شخصیت شغلی، شخصیت تحصیلی، شخصیت خانوادگی و شخصیت معنوی خودمان را شکل دهیم و رشد دهیم.

امیدوارم که این پدر در رفتار و سرویس دهی به تعادل برسند و اگر احساس خطاکاری و خود سرزنش گری دارند از این احساس ها عبور کنند چون این احساس ها ناسالم و مضر هستند و در پایان می توانم بگویم اعتیاد بیماری بسیار موزی و حیله گر است نباید در دام های که پهن می کند افتاد.

میدان دهی به معتاد