منافع احساس قربانی بودن می تواند شامل مسئولیت پذیر نبودن و توجیه بی مسئولیتی ها و ناکارآمدی های ما در قبال کارهای ما باشد.
منافع احساس قربانی بودن و چگونگی رهایی از این احساس ها موضوع قابل بحث در این سایت می باشد، زمانی که ما می خواهیم از احساس قربانی بودن رها شویم ابتدا باید از ترس ها و منفعت طلبی ها عبور کنیم.
من دکتر بیژن نوذری هستم مشاور شما در وب سایت yaresevom.com
در گفتار پیشین در مورد احساس قربانی بودن و نشانه ها و معایب آن صحبت کردیم، امروز می خواهیم در مورد رها شدن از احساس قربانی بودن برای شما صحبت کنیم.
گفتیم که احساس قربانی بودن هم آفت مسئولیت پذیری است و هم نشانه ی مسئولیت پذیری است.
منافع احساس قربانی بودن
مسئولیت پذیر نبودن یکی از منافع احساس قربانی بودن است برای اینکه ما دیگران را برای مشکلات خود و ناراحتی هایمان و رنج های خود مقصر می دانیم.
احساس قربانی بودن به عنوان یک احساس گذرا که برطرف می شود خیلی آسیب زا نیست اما زمانی که ادامه دار می شود به صورت بیمار گونه در می آید در این صورت در طول زمان خودش را مستقر می کند در منافع و ترس های ما و از همین جاست که ما می توانیم با احساس قربانی بودن مقابله کنیم شرط اینکه احساس قربانی بودن را کنار بگذاریم این است که ابتدا از منافع احساس قربانی بودن صرف نظر کنیم.
مهم ترین منفعت احساس قربانی بودن توجیه بی مسئولیت ها و ناکارآمدی های ما است.
یک منفعت کاذب دیگر که در احساس قربانی بودن هست این است که به ما این حق را می دهد که احساس کنیم ۱۰۰ درصد محق بودیم و هیچ نقشی در ایجاد شرایطی که ما را آزار داده است نداشتیم، در واقع به ما این حق را می دهد که یک قضاوت مطلق روی افراد داشته باشیم و این قضاوت مطلق را در طول زمان حفظ کنیم و با دیگران هم در میان بگذاریم و مدام روی آن مانور کردیم و از بابت آن از دیگران حتی بهره کشی کنیم در کنار پذیرش مسئولیت ما باید این را هم بپذیریم که هرگز حق ۱۰۰ درصد با یکی از طرفین نیست.
منافع احساس قربانی بودن
قبلاً هم گفته ام، منظور ما این نیست که هرکسی هر اجهافی با می کند ما از بابت آن اجهاف خودمان را سرزنش کنیم به هیچ وجه؛ این باعث می شود که ما انسان ضعیفی شویم که مجال اجهاف به خودمان را به دیگران می دهیم، موضوع پذیرش نقش واقعی ما است.
ممکن است بسیار بسیار ناچیز باشد اما باز هم وجود دارد هر اتفاقی که برای ما می افتد بخشی از آن را ما قبلاً اجازه اش را داده ایم شاید حتی با نادیده گرفتن ها و چشم پوشی های بی جا یا نیاموختگی ها و کم تجربگی ها.
درک این نکته اهمیت بارز آن در این است که ما از احساس قربانی بودن عبور کنیم و به اینجا برسیم که در یک شرایط ذهنی آسیب پذیر حضور داشتیم و می توانیم در یک شرایط ذهنی آسیب پذیر حضور نداشته باشیم، می توانیم دقت بیشتری داشته باشیم، می توانیم حدود خودمان و دیگران را بهتر تشخیص دهیم و می توانیم عملکرد کارآمدتر و با تجربه تری از خودمان نشان دهیم شاید نیاز باشد چیزهایی را یاد بگیریم و مهارت هایی را کسب کنیم، باید کسب کنیم ندانستن زمانی که قبلاً ضرورت دانستن را احساس کردیم از نظر عقل سلیم موجه نیست و نمی تواند دلیل موجهی هم برای انتخاب های اشتباه یا قرار دادن خودمان در شرایط آسیب زا داشته باشد.
یکی از منافع دیگر احساس قربانی بودن که خیلی به چشم نمی آید اما موجب می شود که تنظیم ذهنی ما همیشه در احساس قربانی بودن باقی بماند این است که:
این احساس قربانی بودن و رویدادهایی که برما رفته است و احساس می کنیم به ما ظلم شده است برای ما موضوع سخن گفتن با دیگران می شوند یعنی انگار اگر از این موضوع صحبت نکنیم موضوعی برای بحث کردن در مورد آن نداریم، نمی دانیم که این تمرکز دائمی و تکرار دائمی موضوع احساس قربانی شدن ما در شرایط احساس قربانی بودن از نظر خودمان و دیگران تثبیت می کند و باعث می شود که این احساس به نوعی به هویت ما تبدیل شود و آن وقت عبور از آن و ترک کردن آن و درمان کردنش بسیار مشکل می شود.
منافع احساس قربانی بودن
من یک مال باخته از کلاه برداری یک فرد بی وجدان هستم و این هویتم را مدام ادامه می دهم، هویت مال باختگی ام را مدام ادامه می دهم و آن را زندگی می کنم و درباره ی آن مدام صحبت می کنم، پیش هر کسی که می نشینم قصه ای که برایش تعریف می کنم، قصه ی کلاهبرداری شدن از من است غافل از اینکه این تکرار خودش نمی گذارد من از این احساس عبور کنم و به تدریج از آن مشکل بیرون بیایم و خودم را یک انسان موفق ببینم که می شود در شرایطی قرار بگیرم که از من کلاهبرداری نشود. بالاخره باید خودمان را از این هویت بیرون بیاوریم، بالاخره باید التیام پیدا کنیم.
نکته ی بعدی که از منافع احساس قربانی بودن می باشد این است که ما گاهی با احساس قربانی بودن از دیگران بهره کشی می کنیم و باید این را ترک کنیم.
مثلا می گوییم که چون من قبلا در روابط خود به افراد اعتماد کرده ام و آنها به من خیانت کرده اند یا به من نارو زده اند حالا این فرد جدیدی که وارد زندگی من شده است باید همیشه در حال اثبات خودش باشد که من اعتمادم به او سلب نشود و آن فرد را مدام می اندازیم درون چاله ی اثبات خود و اینطوری به نحوی از نطر عاطفی او را استثمار می کنیم، از او بهره کشی می کنیم، چرا؟ چون کسان دیگری قبلا بوده اند که به اعتماد من خیانت کرده انددر حالی که این رابطه یک رابطه ی تازه است این ما هستیم که داریم این احساس قربانی بودنمان را به این رابطه می آوریم و از این احساس قربانی بودن یک پیش داوری یا سوگیری ایجاد کردیم که موجب می شود که به دیگران فشار بیاوریم.
منافع احساس قربانی بودن
همه ی ما در زندگی از موضوعاتی آسیب می بینیم، بسیاری از ما ظلم و اجهاف را تجربه کرده ایم مثلا ممکن است در مدرسه تحت قلدری قرار گرفته باشیم یا به یک حق و حقوقی نتوانسته باشیم برسیم، یا رؤسای بد یا روابط تجاری آسیب زا و حتی کلاه بردارانه را تجربه کرده باشیم اما باید از همه ی اینها عبور کنیم تا بتوانیم سالم و مقتدر و شاد زندگی کنیم اگر ما لاشه های گذشته ی خودمان را مدام دنبال خودمان بکشیم حالا به هر بهانه ای نمی توانیم خوشحال باشیم، نمی توانیم این لحظه را درک کنیم.
بخش دیگر قضیه ترس هایی است که احساس قربانی بودن بر آنها بنا شده است، ترس از اینکه نتوانیم دوباره اعتماد کنیم، ترس از اینکه آسیب ببینیم، ترس از اینکه ضعیف و کم مهارت باشیم.
به یاد داشته باشیم زمانی که احساس قربانی بودن به هویت ما تبدیل می شود مهم ترین ترس ما از رها کردن این احساس این می شود که به نوعی هویت خودمان را انگار از دست می دهیم، اگر متنفر نباشم نمی دانم چه کار کنم؟ اگر مدام این کینه و نفرت را در خودم تجدید نکنم انگار بیکار می شوم و نمی دانم با این بیکاری و با این وقت اضافه چه کاری باید انجام دهم و بدتر از همه اگر این نفرت را کنار بگذارم احساس می کنم دیگر خودم نیستم چون خودم را با این نفرت تعریف کرده ام و با هویتی که این نفرت به من داده است و با هویتی که این احساس مظلوم بودن به من داده است اما شفای ما همیشه در ترک احساس قربانی بودن به هر قیمیتی است و قطعاً هر هزینه ای که برای بهبودی این احساس می دهیم ارزشش را دارد.
رها شدن از احساس قربانی بودن
