سپاسگزاری و قدر دانی زمانی که کسی به ما آسیب می زند و ارتباط آن با بخشایش

سپاسگزاری و قدر دانی از خودمان باعث می شود نسبت به خود احساس مسئولیت کنیم، از احساس قربانی بودن نجات پیدا کنیم و نسبت به خودمان احساس خوبی داشته باشیم و یادآور این موضوع شویم که چه قدر ارزشمند هستیم.

سپاسگزاری و قدر دانی از فرد آسیب زننده بسیار کار نادرست و ناسالمی است و با این کار ما از فرد آسیب زننده به خاطر اینکه به ما آسیب رسانده است تشکر می کنیم.

من دکتر بیژن نوذری هستم مشاور شما در وب سایت yaresevom.com

در ادامه ی گفتارهای مرتبط با بخشایش و اقتدار امروز می خواهم برای شما در مورد سپاسگزاری و قدر دانی صحبت کنم.

سپاسگزاری

سپاسگزاری و قدر دانی زمانی که کسی به ما آسیب می زند، در ضرورت بخشایش و رهایی ما از آسیبی که دیده ایم وجود دارد.

معمولاً ما اشتباه متوجه این مبحث قدر دانی و سپاسگزاری شده ایم، بسیاری از اوقات ما می گوییم ای فردی که به ما آسیب زده ای از تو ممنونم که با آسیب زدنت به من درس دادی! در حالی که چنین نحو سپاسگزاری و قدردانی ای اصلا سالم نیست. اول اینکه احساس قربانی بودن را در ما تقویت می کند و دوم اینکه اصلا مفهوم و معنای درستی ندارد یک جور امتیاز دادن به فردی است که به ما آسیب زده است و ممکن است به دیگران هم همان آسیب را بزند اگر قرار باشد ما از کسانی که به آسیب می زنند قدر دانی و سپس گزاری کنیم که آنها متنبه نمی شوند به رفتار آسیب رسان خودشان خاتمه دهند.

نکته ی دیگر اینکه ما با افراد آسیب رسان جوری برخورد می کنیم انگار که آنها معلم هستند، اصلا چه زمانی نقش این معلم را دریافت کردند و در جایگاه یک معلم قرار گرفته اند؟

جایگاه یک معلم شأنش بسیار بالاتر از این است که ما آن را به افرادی دهیم که به طور عمد یا غیر عمد به دیگران ضربه می زنند و به دیگران آسیب می زنند.

آنچنان که افراد آسیب دیده بعداً ناگزیر هستند تلاش کنند و از پس این آسیب دیدگی بربیایند. واقعاً چه طور می شود کسی را که به دیگران آسیب می زند ما در جایگاه یک معلم قرار دهیم و از او سپاسگزاری و تمجید کنیم بگوییم آفرین ای فردی که به دیگران آسیب می زنی تو داری به دیگران درس می دهی ادامه بده اصلا منطقی است؟ متشکرم که به من و دیگران آسیب می زدی و می زنی و این گونه می خواهیم بعدا به چه طریقی فردی را که اینقدر بالا برده ایم می توانیم از انجام اعما آسیب رسانش منع کنیم؟

سپاسگزاری

من خودم شخصاً افرادی را دیده ام که می گویند من به او آسیب زده ام به او خدمت کرده ام ببین که الان زندگی اش چه قدر بهتر شده است! با تلاش برای اینکه از آسیب دیدگی اش در بیاید پیشرفت کرده است، افرادی را دیده ام که به این نحو برخورد افتخار می کنند شاید قدر دانی کردن ما از آدم های آسیب رسان این افتخار کردن آنها و این توهم که در یک جایگاه خوب و معلم وار قرار گرفتن دامن می زند و در ایننجا دقیقاً منظور من افراد هستند.

خداوند متعال داننده ی کل، سبب ساز کل است و حکمت الهی بر همه ی رویدادها حاکم است.

واقعا منظور من در اینجا افرادی هستند که به عمد یا به غیر عمد به دیگران آسیب می زنند و به هیچ وجه منظور من خداوند متعال نیست که هر عملی که از او سر می زند و هر خلقتی که انجام می دهد دارای حکمت است.

منظورم شرایطی که خداوند تنبیه می کند هم نیست مثلا یک بیماری؛ من بارها در افرادی که بهبودی از سرطان پیدا کرده اند این را شنیده ام که می گویند که من از بیماری سرطان متشکرم زیرا به من درس های زیادی داد منظورم این شرایطی را هم که خداوند تنبیه می کند هم نیست بلکه منظورم رفتار افراد است.

مثلا پزشکی که وقتی یک خانم مبتلا به سرطان با اوج بیماری به همراه همسرش به آن پزشک مراجعه کرده است به آن گفته است که لازم نیست که برای زن خودت خرج کنی آن خرج را بردارد و برو برای خودت یک زن دیگر بگیر، این زن دیگر برای تو زن بشو نیست.

سپاسگزاری

واقعا باورتان می شود که چنین برخوردی اتفاق افتاده است؟

حالا ما بگوییم که آقای دکتر من از شما متشکرم که شما چنین برخوردی کردین چون من متوجه شدم که همسرم چه قدر مرا دوست دارد! آن آقا هم برگشته بود گفته بود آقای دکتر از شما انتظار دارم آن حرف را بزنید و با آن آقای دکتر برخورد کرده بود، از آن آقای دکتر باید تشکر کنیم بابت این برخورد؟ بابت این حرف بسیار آسیب زایی که به این آقا و همسر مبتلا به سرطان خودش زده است؟ بله تشکر کنیم تا به این برخورد ادامه دهد؟

ما باید سپاسگزار و قدر دان باشیم اما نه از فرد آسیب زننده!

ما باید از خودمان سپاسگزار و قدر دان باشیم که آن آسیب را تاب آوردیم و الان تصمیم داریم که خودمان را از باقی مانده ی آن آسیب با بخشایش آزاد کنیم، باید از خودمان قدر دانی کنیم که با وجود آسیب دیدگی در راستای حفظ ارزش هایمان تلاش کرده ایم، مسئولیت خودمان را بر عهده گرفتیم، تلاش کردیم تا میدان های شفا بخش را در خودمان تقویت کنیم تا بتوانیم از آسیب خودمان و از آسیب دیدگی مان و از احساس قربانی بودنمان نجات پیدا کنیم. زمانی که کسی به ما آسیب می زند به ما زخم می زند در واقع ما اقتدار و ارزشمندی خودمان را به او ئاگذار می کنیم، از آنها چشم پوشی می کنیم و آنها را به فرد آسیب زننده واگذار می کنیم.

باید از خودمان قدر دانی و سپاسگزاری کنیم که با ورود به مسیر بخشایش مدعی این اقتدار، این ارزشمندی شده ایم.

چرا فکر می کنیم باید حتما در انتهای یک اقدام باشیم تا از خودمان قدر دانی یا سپاسگزاری کنیم حتی اینکه ما در راستای یک اقدام قرار گرفتیم باید جای قدردانی داشته باشد، اینکه تصمیم داریم با وجود ترس هایی که در ما ایجاد شده است هنوز عشق را در خودمان پرورش دهیم با وجود همه ی بی مهری هایی که با ما شده است هنوز متعهد باقی بمانیم با وجود همه ی دروغ هایی که ما گفته شده است هنوز راستگو بمانیم جای قدر دانی و سپاس دارد، ما از قدر دانی وسپاسگزاری برای بازیابی اقتدار خودمان استفاده می کنیم اقتداری که به افراد آسیب زننده به خودمان واگذار کرده بوددیم.

سپاسگزاری

با قدر دانی و سپاسگزاری  از خودمان دوباره مسئول می شویم، از احساس قربانی بودنمان نجات پیدا می کنیم و نسبت به خودمان احساس خوبی می کنیم تا بتوانیم دوباره به خودمان یادآوری کنیم که چه قدر ارزشمند هستیم ارزش زندگی صادقانه، با معنا، شاد و مهر آمیز را داریمف ارزش نجات یافتن از ترس و رنجش و احساس سرخوردگی را داریم و ارزش این را داریم که از دیگران رفتار شایسته بطلبیم چون رفتار شایسته ای را از خودمان نشان می دهیم و با تقویت میدان های شفابخش در وجود دیگران، در دنیای دیگران و در خودمان سلامتی و نشاط و آگاهی را هم تقدیم می کنی و هم دریافت می کنیم.

سپاسگزاری