ازدواج سالمندان از پسندیده ترین پدیده های اجتماعی است به منظور استحکام خانواده و از تنهایی در آمدنشان اقدامی سودمند می باشد و باعث افزایش روحیه، انگیزه و امید به زندگی در آنها می شود.
ازدواج سالمندان باعث می شود نیازهای روحی افراد مانند همدلی، حمایت و احساس نیاز به صمیمیت آنها تامین شود و زندگی سالم و پر نشاطی داشته باشند.
فيلم «خواستگاری» را دیده اید؟همان که مرحوم هادی اسلامی نقش پيرمردی را بازی می کرد که همسرش را از دست داده بود و به خانم همسایه (که نقشش را ثریا قاسمی بازی می کرد) دل سپرده بود. حتما مخالفت سفت و سخت پسر آن خانم را با این موضوع به یاد دارید. می دانيد ریشه مخالفت او با این ازدواج در سالمندی چه بود؟
ازدواج سالمندان
این که ازدواج در این سن و سال از نظر همه زشت و ناپسند است.
شاید بعضی از ما هم با این حرف موافق باشيم اما اگر در تنهایی مان به حقوق والدین خود با ذهن بازتری فکر کنيم، شاید نظرمان عوض شود… خانم ۶٠ ساله ای که دو فرزند پسر دارد و چند سال پیش همسرش را از دست داده و اکنون تنهاست، باعث شد خاطره فيلم «خواستگاری» در ذهن مان زنده شود. این خانم که خود را «مادر تنها» ناميده، از ما خواسته است به او کمک کنيم تا به طریقی به فرزندانش بفهماند که او هم به یک همدم نياز دارد. از نظرات کارشناسی دکتر بدری سادات بهرامی و دکتر سيد سعيد صدر در همین رابطه بهره مند می شویم.
در مطب مشاور : تا به حال فکر کرده اید این خانم یا امثال ایشان از چه چيزی خجالت می کشند که تمایل خود را مخفی می کنند؟ آیا ضرورتی برای تشکيل خانواده، آن هم در این سن وجود دارد؟ شاید شما هم تمایل داشته باشيد بدانيد به راستی ضرورت این ازدواج چيست.
اجازه بدهید از اینجا شروع کنم که در اولين مرحله دوره سالمندی، ما از کارمان بازنشسته شده و به خانه می رویم. تا اینجا بخشی از توجهی را که از جامعه کسب می کردیم از دست داده ایم و برای تامين نياز عاطفی خود باید حتما یک منبع توجه و عاطفه جایگزین کنيم.
ازدواج سالمندان
این خانم ها و آقایان چون با آشيانه خالی مواجه می شوند و منبع توجهی که سال ها بخشی از نياز عاطفی شان را تامين می کرده از دست داده اند باید حتما چاره ای بيندیشند. فرض کنيد خانمی مثلا در ۴٠ سالگی، همسر خود را از دست بدهد یا به دلایلی هنوز مجرد باشد.
این خانم می تواند در صورت صلاح دید خود ازدواج نکند و با مشغوليت هایی که در محيط کار و غيره دارد ایام را بگذارند.
اما همین خانم در ۶٠ سالگی شرایط متفاوتی دارد همسر که ندارد، در سن کار کردن هم نيست، اگر فرزندی داشته باشد احتمالا به دنبال زندگی خودش رفته و او در تنهایی به دوره هایی می اندیشد که به سرعت از آن عبور کرده و فرصت رسيدگی به خود و عواطفش را نداشته است. این جاست که ضرورت ازدواج این افراد کاملا محرز است. آنها با ازدواج می توانند منبع توجه و تامين نياز عاطفی تازه ای پيدا کنند و احساس کنند برای همسر خود عزیزند و کانون توجه هستند.
این خانم ها و آقایان ۶٠ ساله، همانند افراد ٣٠ ساله و ۴٠ ساله نيستند که فقط تامين مسایل جنسی و اجتماعی، آنها را به سوی ازدواج سوق دهند؛ بلکه نيازهای عاطفی هم هست که به شدت آنها را متمایل به ازدواج می کند. همه می دانند که در این سن به دليل یائسگی و کاهش ترشحات واژن، قوای جنسی در خانم ها به شدت کم می شود.
ازدواج سالمندان
در آقایان هم با افزایش سن از فعاليت هورمون ها کاسته می شود.
پس با کمی واقع بينی می توان دریافت که مسایل جنسی دليل ازدواج در این سنين نيست. با این همه، اغلب آنها (چه آقایان و چه خانم ها) از مطرح کردن این خواسته خجالت می کشند چون نگاه مردم به این ازدواج نگاه زشت و ناپسندی است. چون مهم ترین کارکرد ازدواج از نگاه بسياری از مردم تامين نيازهای جنسی است و به همین علت، ازدواج در سالمندی را بسيار ناپسند می دانند.
متاسفانه با اینکه سطح اطلاعات مردم بالا رفته و می دانند که از نظر بيولوژیکی و شرایط سنی، مساله رابطه جنسی بين این دوکاملا منتفی است اما باز هم نمی خواهند باور کنند که ارضای نياز عاطفی دليل اصلی این قبيل گرایش هاست. با کمی واقع بينی می توانيم در یابيم که تنها ماندن در آن آشيانه خالی و هجوم افکار ناراحت کننده، حاصلی جز انتظار کشيدن برای مرگ ندارد. از دست رفتن سلامت ومستهلک شدن بدن، مشکلات گوارشی و غيره، حس ناامنی و ترس موجود را چند برابر می کند. حالا که می توان به این تنهایی پایان داد؛ چرا که نه؟
وظيفه رسانه ها متوليان امور فرهنگی باید تلاش کنند تا فرهنگ سازی لازم را در مورد نوع نيازهای خاص این دوران داشته باشند و برنامه سازی کنند تا دیگر هیچ فردی به دليل سن بالا تمایل به ازدواج خود را مخفی نکند و بداند که این نيازش کاملا طبيعی است وهمگان باید به این باور برسند که مساله ازدواج در این سنين به ارضای نياز جنسی مربوط نمی شود و پوششی از بعد معنوی و عاطفی دارد.
ازدواج سالمندان
فرزندانی که پدر یا مادر تنهایی در خانواده دارند باید متوجه باشند که عدم ارضای نيازهای عاطفی آنها باعث تسریع روند پيری و فاصله گرفتن آنها از سلامت خواهد شد.
حتما می دانيد که سيستم ایمنی ما به محض اینکه تحت فشار عاطفی قرار بگيریم، واکنش نشان می دهد و تضعيف می شود. پس فرزندان باید نگران والدین خود باشند و حتی برای آشنایی والد تنهایی خود با یک همسر مناسب برنامه ریزی کنند تا در نشست های خانوادگی، در رفت و آمدهای دوستانه با همکاران و همسایگان خود اگر مورد خاصی وجود داشت موجبات آشنایی بيشتر صورت گيرد.
شما باید تسهیل گر باشيد و اگر به حفظ سلامت جسمی والدین خود بها می دهید، باید در ابتدا به تامين سلامت عاطفی آنها بيندیشيد. آشنا کردن والد خود با سازمان ھای مردم نهاد مختلف و عضویت در آنها، ثبت نام آنها درتورهای مسافرتی و دیگر زمينه های فراهم کردن آشنایی آنها بر عهده شماست تا علاوه بر تامين حس شادابی در آنها، زمينه را برای یافتن همسری مناسب فراهم کنيد. حقيقت این است که اگر چنين فرھنگی شکل بگيرد و در جامعه جاری شود، همان طور که از والدین می پرسند که «دختر یا پسرتان ازدواج کرده یا نه» در مورد پدر و مادر هم می پرسند و حتی لحن سوال نيز اصلاح می شود که: هنوز پدرت/ مادرت تنهاست یا ازدواج کرده؟
