پذیرش پنجمین مرحله از مراحل سوگ از نظز خانم کوبلر راس می باشد.
پذیرش یعنی اینکه ما می پذیریم که در شرایط جدید با تعادل جدید زندگی کنیم، یک منابعی را داشتیم و آن را از دست داده ایم و باید به منابع جدیدی فکر کنیم و به زندگی خود ادامه دهیم.
من دکتر بیژن نوذری هستم مشاور شما در وب سایت yaresevom.com
در ادامه ی گفتارهای مرتبط با واکنش سوگ ما به مرحله ی پنجم یعنی پذیرش رسیدیم و می خواهیم در آن مورد صحبت کنیم.
پذیرش
گفتیم که از نظر خانم کوبلر راس واکنش سوگواری ۵ مرحله دارد:
مرحله ی اول انکار یا در واقع گریز، مرحله ی دوم خشم یا در واقع ستیز و مرحله ی سوم چانه زنی که ما در آن می خواهیم به نحوی شرایط را به قبل دربرگردانیم ولی پس از اینکه می بینیم با این ۳ روش شرایط به قبل بر نمی گردد در آن زمان وارد مرحله ی چهارم می شویم که مرحله ی افسردگی هست و در زمانی که ما از مقاومت های درونی خود برای تغییر عبور کردیم و پذیرفتیم که در شرایط جدید باید مستقر شویم و به زندگی ادامه دهیم به مرحله ی پنجم می رسیم که مرحله ی پذیرش است.
یادآوری می کنم که موضوع پذیرش با موضوع سازگاری متفاوت است.
تعریف سازگاری در واکنش سوگ این است که ما بی تعادلی خودمان را قبول کردیم و داریم عین بی تعادلی به زندگی خود ادامه می دهیم و خودمان را در واقع با بی تعادلی خود سازگار کردیم اما تعریف پذیرش در واکنش سوگ که مرحله ی پنجم است این است که ما پذیرفته ایم که باید به زندگیمان ادامه دهیم و در تعادل جدید قرار بگیریم.
پذیرش
پذیرش تغییر و استقرار تعادل جدید در این بخش پنجم از واکنش سوگ گنجانده شده است.
یک یاد آوری دیگر اینکه این مراحل را ما الزاماً پشت سر هم طی نمی کنیم و این گونه نیست که فکر کنیم یکی قطعاً پس از دیگری می آید و وقتی وارد یک مرحله شدیم مرحله ی قبلی به طور کامل برطرف شده بلکه این مراحل ممکن است که به هم تبدیل شوند به صورت یک خط زمانی متداوم بروز نکنند و یک برگشت هایی در این مراحل داشته باشیم حتی ممکن است مثلا در مرحله ی پذیرش ما به دلیل دشواری هایی که ممکن است با آنها روبه رو شویم برگردیم یک مدتی به مراحل قبل مثل خشم، چانه زنی یا افسردگی و دوباره مراحل را طی کنیم تا برسیم به پذیرش.
این است که ممکن است بارها و بارها مانند هر شرایط دیگر زندگی که نیاز به تغییر کردن دارد ممکن است بارها و بارها مراحل را تجدید کنیم، درس ها را تجدید کنیم و نه فقط یکباره بلکه چند باره عبورمان را انجام دهیم تا بتوانیم استقرار محکم و ادامه دار داشته باشیم.
پذیرش
مرحله ی پذیرش به این معنی نیست که ما دچار غم نمی شویم، دچار احساس کمبود و فقدان نمی شویم، به یاد نمی آوریم فرد از دست رفته را، احساس رنج نمی کنیم با اشک نمی ریزیم بلکه به این معنی است که ما نه فقط خود فقدان بلکه تغییرات حاصل در فقدان را نیز پذیرفته ایم.
البته اوایل این پذیرفتن به صورت عقلانی ممکن است اتفاق بی افتد و کم کم به صورت احساسی پذیرفته شود.
شرایط جدید و کم کم آن پایه های شرایط جدید به صورت اجرایی مستقر شوند اما این معمولا یک مقداری طول می کشد. یک کاری که نباید انجام بدهیم در این مرحله این است که نباید فرد را به پیش پرتاب کنیم باید اجازه دهیم هر کسی با سرعت خودش در مراحل سوگواری حرکت کند یا در زمان هایی که فردی که به مرحله ی پنجم می رسد افت می کند نباید آن را سرزنش یا سرکوب کنیم همان طور که گفتم همیشه بازگشت هایی ممکن است وجود داشته باشد اما هر بار این بازگشت ها تعداد اتفاق افتادنشان و همچنین عمق و شدتشان کمتر می شود تا به صورتی مختصر در می آیند.
گفتیم که پذیرش یعنی نه فقط قبول فقدان بلکه قبول تغییرات حاصل از فقدان.
فردی را از دست دادم و می پذیرم که بدون آن به زندگی هم ادامه دهم. از یک شغلی بیرون آمدم و یک موقعیت شغلی را از دست دادم و می پذیرم که در شرایط جدید بدون اینکه در آن شغل باشم به زندگی ام ادامه دهم شاید یک شغل جدیدی پیدا کنم و در آن مستقر باشم یعنی اینکه نگاهم و احساسم را که گیر کرده در شرایط قبلی از آنجا بر می دارم و متمرکز و مستقر می کنم در شرایط جدید.
شناخت واقعی شرایط جدید بسیار مهم است.
بنابراین یکی از چیزهایی که فرد در مرحله ی پنجم به آن نیاز دارد اطلاعات است در این زمان حضور و کمک افرادی که این مراحل را گذراندن و به مرحله ی پذیرش رسیده اند و در پذیرش مستقر شده اند بسیار می تواند مفید باشد، می توانیم اصطلاحاً به آن بگوییم مدل موفقیت در شرایط تغییر یافته. در کنار اطلاعات فرد نیاز به حمایت دارد تا بتواند آن اطلاعات را درک کند و اجرایی کند و یک بخشی از این حمایت شامل در اختیار قرار دادن امکانات است، شاید یکی از فلسفه های پاداش بازنشستگی اعطای همین امکانات باشد که در واقع امکاناتی به فرد داده می شود تا بتواند در شرایط پس از بازنشستگی ادامه دهد و از پذیرشش به طور عملی استفاده کند.
پذیرش
در اکثر اوقات ما در مرحله ی پنجم یا پذیرش در ابتدای شرایطی قرار می گیریم که در آن مهارت نداریم.
همان طور که نیاز به اطلاعات داریم باید این نیز پذیرفته شود که ما یک فرد کم تجربه در این شرایط جدید هستیم و این یکی از وظایف مراقبین و حامیان ما است که متوجه ی نیازمودگی و کم تجربگی ما برای زندگی در این شرایط بشوند. پس در اینجا ما نیاز داریم به همدلی حامیان، مراقبین و اطرافیان خود و سعه ی صدر آنها تا ما بتوانیم به سلامتی از این کم تجربگی عبور کنیم و به پختگی در شرایط جدید برسیم در واقع این یک آغاز مجدد است که مانند هر آغاز دیگری با گام های لرزان شروع می شود پس در اوایل ما نیاز به حمایت بیشتری داریم و بعد کم کم باید به ما اجازه داده شود که اسلوب خودمان را پیدا کنیم و به سبک خودمان پیش برویم.
به ظور کلی یکی از نکان بسیار مهم در مرحله ی پنجم این است که ما وقتی در واکنش سوگ هستیم در واقع این اتفاق برای ما افتاده است که منابعمان را از دست دادیم شاید منبع عاطفی یا هر منبع دیگری را برای احساس ثبات و استقراری که در قبل داشتیم از دست دادیم پس فردی که در این مرحله است نیاز به منابع دارد.
توصیه ی من به همه ی مراقبین و حامیان افرادی که در واکنش سوگ به سر می برند این است که به لزوم تامین منابع در مرحله ی پنجم پیشاپیش فکر کرده باشند و این منابع را با توجه به خصوصیات خود فرد سوگوار برای او حدالامکان تهیه کنند منابعی جدید اما مناسب.
پذیرش
