داشتن والد سالمند در منزل و نحوه برخورد با او از اهمیت ویژه ای برخوردار است، حتی اگر والد سالمند با سخنانش به فرزندش سرکوفت بزند و رفتار ناخوشایندی از خود بروز دهد. در هر صورت احترام والدین در هر سنی واجب است.
داشتن والد سالمند در منزل نیازمند صبر و شکیبایی است و نباید حرمت ها و احترام متقابل شکسته شود یا از بین برود.
من دکتر بیژن نوذری هستم مشاور شما در وب سایت yaresevom.com
آقای ۴۷ ساله ای پرسیده اند که من به تنهایی با پدر سالمندم زندگی می کنم. پدرم فعلا دچار ناتوانی نیست پس من نمی توانم بگویم که از او مراقبت می کنم اما مشکلم این است که پدرم مانند دوره ی نوجوانی مرا سرکوب می کند، به من سر کوفت می زند، مدام ایراد می گیرد و مسخره ام می کند من از این رفتار او عصبی می شوم و به او می گویم اگر به رفتارش ادامه دهد در زمان ناتوانی از او مراقبت نخواهم کرد. اما این سخن هم فایده ای ندارد از یک سو او را در آستانه ی نیازمندی می بینم و از سوی دیگر می خواهم او را ترک کنم. درمانده شده ام لطفا بگویید چه کار کنم؟
مراقبت از والد سالمند
متاسفانه برخی از والدین هستند که به رفتارهای خودشان در سنین بزرگسالی هم ادامه می دهند و با فرزندان بزرگسالشان نیز مثل یک نوجوان برخورد می کنند.
خب بالاخره یک فردی که سنی از او گذشته است احساس می کند که باید به او احترام گذاشته شود، باید دیده شود و این طبعاً حق هر انسانی است حالا چه نوجوان باشد چه میان سال، هیچ فرقی نمی کند و به انسان ها باید احترام گذاشت. به نظر می آید که این پدر متوجه نیست که اقداماتش و سخنانش چه بازخوردی دارد و حتی شاید هم متوجه است اما عادت کرده که به این شکل داخل یک فضای سرکوب گری رقابتی زندگی کند.
به نظر ما، ما باید فارغ از نوع رفتار والدینمان برای آنها انجام وظیفه کنیم.
انجام وظیفه برای والدین چیزی نیست که ما الزاماً بر اساس بازخوردی که از آنها می گیریم و تشکر و قدردانی که از ما می کنند میزانش را تعیین می کنیم. که میزان خدمتی که ما به والدین خود می کنیم باید توسط حد احساس وظیفه ی ما تعیین شود البته گاهی اوقات وقتی که شما در یک اندازه ای خدمت می کنید ناراضی ستند، بیشتر از آن خدمت می کنید ناراضی هستند و اگر ۱۰۰ برابر آن هم خدمت کنید ناراضی هستند. یک وقت هایی که افراد بنا را بر نارضایت مندی گذاشته اند پس در این زمان چه باید کنیم؟
مراقبت از والد سالمند
در این زمان باید خودمان حد خدماتمان را مشخص کنیم و خارج از آن حد را نپذیریم و به دیگران محول کنیم.
در واقع ما باید در حدی خدمت کنیم که هم خودمان احساس رضایتمندی داشته باشیم، هم خداوندمان از ما راضی باشد و هم حق آن والد به نسبت ادا شده باشد البته فکر نمی کنم ما هیچ وقت نمی توانیم حق والدینمان را به طور کامل ادا کنیم اما اجازه دهیم حد ظرفیت خودمان، حد خدماتمان را مشخص کند و معامله ای که ما با خداوند داریم.
از سوی دیگر به یاد داشته باشیم که در برخورد با آدم های سخت یا اصطلاحاً مشکل ما باید خودمان تغییر کنیم اگر پدری به این صورت سالیان سال است که عزت نفس و اعتماد به نفس فرزندش را سرکوب می کند ما باید بالاخره یک زمانی فارغ از رفتاری که با ما می شود خودمان را تغییر دهیم و عزت نفس و احساس ارزشمندی را احیا کنیم. حتما باید در کنار انجام دادن وظایفمان خودمان را نجات دهیم من به این آقا توصیه می کنم برای نجات یافتن از این احساس ضربه خوردن به عزت نفسشان حتما به یک مشاور مراجعه کنند.
داشتن پدر سالمند
