داشتن تعادل ذهنی و عاطفی در امر مراقبت کار مهمی است زیرا اگر پایمان را از حد متعادل مراقبت فراتر بگذاریم دچار افسردگی و اضطراب ناشی از مراقبت می شویم.
داشتن تعادل ذهنی و عاطفی در مراقبت از بیمار سرطانی این امکان را به ما می دهد که با کمک گرفتن از پزشک و اعتماد کردن به آنها مسیر درمان بیمار هموارتر شود.
من دکتر بیژن نوذری هستم مشاور شما در وب سایت yaresevom.com
خانمی سوال کردند که پدرم ۳ ماه است که به دلیل ابتلا به سرطان و درگیری اعضای مختلف بدنش تحت درمان های شدید قرار گرفته است تا به حال چند بار در بیمارستان بستری شده است ما مدام به بهبودی او امیدوار می شویم اما باز شرایط سختی پیش می آید. مشکل من این است که به پزشکان او اعتماد کافی ندارم و مدام نگران خطاهای پزشکی هستم می دانم که این نگرانی ها مرا به یک فرد افسرده تبدیل کرده است اما احساس می کنم نمی توانم دیگر به خودم کمک کنم. لطفا من را راهنمایی کنید.
داشتن تعادل ذهنی
به نظر من در این شرایط دشوار ما مهم ترین کاری که باید کنیم این است که تعادل ذهن و تعادل عاطفه خود را حفظ کنیم.
می دانم که توصیه کردن همیشه آسان تر از عمل کردن است اما در واقع در این شرایط راهی جز این نداریم شاید نیاز داشته باشیم از دارو یا از مشاوره یا از روش هایی که می توانند به ما آرامش دهند مثل ورزش های آرامش بخش، relaxation و دریافت حمایت های اجتماعی و خانوادگی استفاده کنیم برای اینکه آرامش پیدا کنیم.
یک نکته ای که در سخنان این خانم و در پرسششان است این است که درمان هایی که پزشکان انجام می دهند به دغدغه ی ایشان تبدیل شده ما می دانیم برخی از این نگرانی ها واقعی هستند اما در واقع پیشنهادمان این است که مطابق اصل دوم مراقبت سالم پا را از حدودمان فراتر نگذاریم.
اگر پزشکان قرار باشد که کار خودشان را کنند و ما هم مدام دغدغه ی این را داشته باشیم آیا دارند کارشان را درست انجام می دهند یا نه این حتی به مراقبت های پزشکی هم آسیب می زند علاوه بر اینکه به شدت موجب اضطراب ما می شود مثل این است که ما در حوزه ای داریم دخالت می کنیم که دانش لازم و کافی در آن حوزه را نداریم.
دسترسی به منابع عمومی دانش مانند اینترنت و سایت هایی که در آنها اطلاعاتی است همیشه و قطعاً ناکامل است.
و افراد غیر حرفه ای را بیشتر اوقات به اشتباه می اندازد عوض اینکه راهنمایی کند البته باز نمی شود به افراد اطمینن کامل داد که خطای پزشکی اتفاق نمی افتد اما اینکه ما مدام نگران این موضوع باشیم رویداد سالمی نیست بالاخره باید به نوعی مسئولیت پذیری و علم دیگران که قطعاً این علم نسبی است و کامل و مطلق نیست اعتماد کنیم و اما البته ما باید به اراده ی خداوند که در پس همه ی این رویدادها است اعتماد کامل داشته باشیم.
داشتن تعادل ذهنی
می شود گفت درمانی که توسط پزشکان انجام می شود به خودشان مربوط است و مسئولیت آنها است.
ما سعی می کنیم بهترین پزشک را انتخاب کنیم و یک نظارت تخصصی خوب را پی گیریم و در پی آن باشیم اما آنچه واقعاً در دست ما است این است که حتی زمانی که پدرمان دچار مشکل است از لحظه های با او بودن بیشترین بهره را ببریم، بیشترین استفاده را ببریم همین لحظات را از نظر کیفی به عشق، به محبت آمیخته و آغشته کنیم در همین لحظات از اینکه هنوز در کنار هم هستیم شاد باشیم این چیزی که در دست ما است و ما می توانیم کیفیت لحظه های با هم بودن را بهتر کنیم. متاسفانه این دغدغه ها ممکن است به این کیفیت آسیب بزند، ممکن است اینقدر ما را به هم بریزد که نتوانیم از لحظه های باهم بودن بهره مند شویم.
توصیه ی من به این خانم این است به روش هایی که من پیش تر گفتم سعی کنید خودتان را آرام کنید و از زنده ماندن پدرتان و از میزان توانایی که در حال حاضر دارد از حضورش از عشقی که با او تبادل می کنید لذت ببرید، اجازه ندهید که این لحظه ها با دغدغه و با غم و با اضطراب از دست بروند و تلف شوند. از هر لحظه ای که در دست دارید برای عشق ورزیدن و دریافت عشق استفاده کنید.
داشتن تعادل ذهنی
