سرایت بیماری از فردی که داریم از او مراقبت می کنیم وجود دارد و برای جلوگیری از این موضوع باید یکسری اصول و اقدامات بهداشتی را رعایت کنیم تا از این آسیب جلوگیری کنیم.
سرایت بیماری از فردی که دارای مشکلات روحی روانی می باشد ممکن است در ما به صورت استرس و اضطراب بروز کند.
من دکتر بیژن نوذری هستم مشاور شما در وب سایت yaresevom.com
امروز می خواهم درباره ی یکی دیگر از مباحث آسیب های مراقبت و یاری گری بپردازم.
موضوعی که در مورد آن صحبت می کنم سرایت مشکل و بیماری است.
موضوع سرایت در بیماری های جسمی یک موضوع شناخته شده است. برخی از افراد دچار بیماری با عواملی هستند که آن عوامل با انتقال هستند مثل بیماری های ویروسی، بیماری های عفونی از نوع باکتریایی و عفونت های دیگری که قابل انتقال و سرایت هستند.
مثلا یکی از موضوعاتی که ما حتما باید زمانی که از یک بیمار دارای HPS+ مراقبت می کنیم باید رعایت کنیم این است که باید حتما مواظب سوزن هایی که در بدن آن فرد فرو می رود باشیم، مواظب درگیری با محصولات خونی فرد مبتلا باشیم یا ممکن است با فرد دچار بیماری سل سر و کار داشته باشیم که سلول ریوی فعال داشته باشد به اصطلاح ما دارای حفره باشد در ریه ی خودش و مدام در پیرامون ویروس سل را پخش کند در این صورت هم ما ممکن است که از نظز عفونی مبتلا شویم یا بسیاری از بیماری های دیگر که پزشکان، متخصصین می توانند به شما بگویند که ممکن است سرایت کند.
سرایت بیماری
یک نکته در اینجا می خواهم مطرح کنم و آن اینکه برخی اوقات افراد این قضیه را بسیار بیش از اندازه و بر اساس معلومات نادرست بزرگ می کنند مثلا دوستی می گفت که از زمانی که فرزندش سرطان گرفته است یرخی از اقوام به دیدار اینها نمی آیند و زمانی که می گوید شما چرا به دیدار ما نمی آیید اعلام می کنند که ما شنیدیم که بیماری سرطان ویروسی است و ویروسش واگیر دارد بنابراین ما نمی خواهیم بچه هایمان از بچه ی تو بیماری سرطان را دریافت کنند پس به منزل شما نمی آییم .
این موضوع کاملا غیر علمی و اثبات نشده است و متاسفانه نتیجه ی ترس هایی است که بر اساس ناآگاهی در افراد وجود دارد.
اما در شرایطی ممکن است بیماری فردی که از آن مراقبت می کنیم به طور کامل قابل سرایت باشد و ما باید یکسری اقدامات بهداشتی را حتما مد نظر قرار بدهیم تا دچار سرایت بیماری از سوی آن نشویم. این موضوع عموماً شناخته شده است اگر چه ممکن است در ربخی موارد به دلیل اشتباهات تشخیصی که گاهی پیش می آید ما متوجه نشویم که باید یکسری اصول سلامتی و بهداشتی را رعایت می کردیم و دچار این سرایت بشویم که البته آن هم به دلیل این است که تشخیص درستی ممکن است که داده نشده باشد و هنوز به تشخیص نرسیده باشیم.
سرایت بیماری
رعایت اصول بهداشتی اولیه در برخورد با فردی که ما از آن مراقبت می کنیم می تواند بسیار مفید باشد که حتی این موارد تشخیص داده نشده هم در واقع سرایت نکنند.
نکته ی دیگری که می شود درباره ی سرایت گفت زمانی است که ما با فردی سروکار داریم و در حال مراقبت از فردی هستیم که دچار حالت های ناخوشی روحی روانی یا معنوی است، مثلا مراقبت از فردی که اساساً مشکلش بیماری روانی است یا فردی که به دلیل شاید مشکلات جسمی دچار ناامیدی است یا فردی که به دلیل شرایط بیماری اش دچار اضطراب است و اینها هم می توانند به نحوی سرایت کنند.
البته در بسیاری از این موارد سرایت مشکلات به این صورت نخواهد بود که شما نظیر آن مشکل را در خودتان احساس کنید .
ممکن است که مثلا سرو کار داشتن با یک فردی که بیماری طول کشیده دارد و به دلیل سیر بیماری اش یا به دلیل آن روحیات درونی اش دچار ناامیدی شده است و این نا امیدی ممکن است که به صورت اضطراب به ما سرایت کند و ما در این موارد هم باید حتما اصول حفظ سلامت و بهداشت روانی و جلوگیری کردن و پیشگیری کردن از این سرایت را رعایت کنیم.
سرایت بیماری
البته در اکثر موارد ما می توانیم ردپای آن مشکل سرایت کرده را در فرد مراقب یاری گر تعقیب و پیگیری کنیم مثلا یک فردی که دچار بیماری اعتیاد است در واقع سرایت مشکلش به شما به به گونه ای خواهد بود که شما به طور مرتب باید به او و مسائلش فکر کنید و این مشغولیت مداوم برای شما پیش می آورد که خود این مشغولیت مداوم یکی از موضوعات و زیرساخت های بیماری اعتیاد هم است اگرچه ممکن است این مشغولیت مدام در شما به صورت اضطراب بروز کند، به صورت نا امیدی بروز کند، به صورت خشم ممکن است که در شما بروز کند اما این سرایت بیماری آن فرد به شما محسوب می شود.
حتی اینکه برخی از افرادی که ما از آنها مراقبت می کنیم به ما بابت سلامتی مان احساس گناه منتقل می کنند هم ممکن است در رده ی این سرایت قرار بگیرد.
حتی ممکن است آنها هم این احساس را منتقل نکنند اما ما خودمان از اینکه سالم هستیم یک نوعی احساس گناه یا احساس خطاکاری داشته باشیم البته این موضوع سرایت فقط در مناسبات مراقب و مراقبت شونده دیده نمی شود بلکه به طور کلی یک موضوعی در روابط بین انسانها است که الگوهای ادراکی خودشان را به نحوی به هم منتقل می کنند و خب اینجا لازم است که ما این الگوها به ما منتقل می شود به یک نحوی بیماری پذیر باشیم باز مانند موضوعی که در مورد بیماری های جسمی عفونی مطرح است.
سرایت بیماری
نشانه ی این بیماری پذیری این است که تعادل ذهنی ما به هم می خورد.
زمانی که شرایط می تواند تعادل ذهنی ما را از یک اندازه ای بیشتر برهم بزند در آن زمان ما مستعد گیرایی و دریافت بیماری می شویم یا اختلالی می شویم که به ما منتقل می شود همان طور که در مبحث فرسودگی از یاری گری و مراقبت گفتم در اینجا هم اینقدر به صورت خزنده و خاموش این سرایت ممکن است اتفاق بی افتد که ما خودمان متوجه آن نشویم.
مثلا ما مدت طولانی از یک بیماری که دچار اضطراب است مراقبت می کنیم و بعد از یک مدت ما احساس می کنیم که دچار افسردگی شدیم و دیگر از هیچ چیزی نمی توانیم به خوبی لذت ببریم و مجبور می شویم که به دنبال درمان های افسردگی برویم در واقع اضطراب آن فرد به ما سرایت کرده و در ما به شکل افسردگی خودش را نشان داده است و شرط این سرایت این بوده است که ابتدا تعادل ذهنی ما به هم بریزد.
سرایت بیماری
