مراقبت از افراد در دوران بازنشستگی

ورود به دوران بازنشستگی

ورود به دوران بازنشستگی

ورود به دوران بازنشستگی می تواند برای افراد واکنش وسوگواری ایجاد کند و دچار افسردگی و بی کفایتی شوند به همین دلیل افراد در دوران بازنشستگی نیاز به مراقبت دارند.

ورود به دوران بازنشستگی فقط به معنی پایان زندگی شغلی است و فردی که وارد این دوران می شود قدرت و مقامی که در شغلش داشته است را از دست می دهد که این خود عاملی برای ایجاد افسردگی است.

من دکتر بیژن نوذری هستم مشاور شما در وب سایت yaresevom.com

امروز می خواهم با شما در مورد مراقبت از افراد در دوران بازنشستگی صحبت کنم.

ممکن است این پرسش برای شما پیش بیاید بازنشسته ای که دچار بیماری یا مشکل خاص است به چه مراقبت هایی نیاز دارد. اما باید در نظر داشته باشیم که بازنشستگی می تواند برای فرد واکنش سوگواری ایجاد کند، می تواند فرد را دچار احساس افسردگی و بی کفایتی کند و می تواند آسیب های دیگری نیز به فرد بزند بنابراین افراد در دوران بازنشستگی نیاز به مراقبت دارند نه از نوع مراقبتی که ما از بیماران انجام می دهیم بلکه نیاز دارند به همدلی و یاری گری.

ورود به دوران بازنشستگی

ورود به دوران بازنشستگی

متاسفانه در بسیاری از موارد ما می بینیم که افراد در دوران بازنشستگی وارد نوعی زندگی روزمره می شوند.

در واقع اسیر روزمرگی می شوند و زندگی شان را صرفاً با یک سری کارهای روزانه می گذرانند بدون اینکه دارای هدفی باشند، دارای محصولی باشند. این گونه زندگی کردن ممکن است برای برخی از افراد خوشایند باشد اما وقتی این گونه زندگی کردن برای فرد خوشایند نیست ممکن است که دچار آسیب های روحی روانی شود؛ مانند افسردگی، حالت های اضطراب، حالت های وسواس.

بازنشستگی در واقع یعنی پایان زندگی شغلی.

زندگی شغلی یعنی مشارکت در فعالیت اجتماعی، مشارکت در نوعی کار مولد، کاری که محصول دارد، کاری که دیده می شود، کاری که به آن ارزش گذاشته می شود، کاری که از بابت انجام آن به ما  احترام می گذارند، به ما مقام می دهند، به ما قدرت می دهند و بازنشستگی یعنی از دست دادن همه ی اینها. پس طبیعی است که فرد بازنشسته به نوعی وارد واکنش سوگواری شود اما این یک سوگواری آسان نیست، این سوگواری است که با از دست دادن شرایط شغلی، شرایط اجتماعی و در بسیاری از اوقات شرایط مالی همراه است.

ورود به دوران بازنشستگی

ورود به دوران بازنشستگی

فرد قدرت و مقامش را از دست داده و همه ی این اتفاقات به صورت ناگهانی رخ می دهند.

پرسش بزرگ این است که آیا بازنشسته شدن به معنی پایان یک زندگی دارای محصول و مفید است؟ و مراقبین، یاری گران و اطرافیان و کسانی که با فرد بازنشسته زندگی می کنند در کنار آن درگیر این پرسش و پاسخش هستند. در هر سنی اگر زندگی ما به بطالت و روزمرگی بگذرد دچار آسیب های روحی روانی می شویم، احساس بیهودگی می کنیم، احساس می کنیم که زندگیمان در مسیر سالم خودش حرکت نمی کند، شاید احساس کم ارزشی کنیم، شاید احساس گم گشتگی کنیم در عین حال متاسفانه به راه اجتماعی به بازنشسته ها این است که بیکار باش و از بیکاری ات لذت ببر در حالی که بیکاری منش انسان را تضعیف می کند، احساس ارزشمندی انسان را تضغیف می کند.

پژوهش ها نشان داده است افراد بازنشسته ای که به نوعی به کار مفید می پردازند، کار مفیدی که برای آنها مناسب است و با توانایی بدنی شان و استعدادهایی که دارند سازگاری دارد طول عمر بیشتر و سلامت بدنی بهتری را تجربه می کنند.

یک نکته ی مهم این است که درست است که بازنشستگی پایان زندگی شغلی است اما پایان دوران تولید کنندگی نیست .

انسان تا زمانی که می تواند باید مولد باشد. زمانی که نمیشود در حوزه ی شغل و کار به دلیل قوانین و مقررات دیگر حضور پیدا کرد و مولد بود فرد باید مسیرهای دیگری را برای مولد بودن پیدا کند بالاخره انسان در هر سنی نیاز دارد که استعدادهای خودش را بشناسد و به ظهور برساند و این بخشی از خاصیت انسان بودن ما است.

ورود به دوران بازنشستگی

ورود به دوران بازنشستگی

بالا رفتن سن الزاماً به معنی کاهش توانمندی ها نیست بلکه به معنی تغییر توانمندی ها است.

مثلا ممکن است که فرد دیگر نتواند به اندازه ی ساعات گذشته کار کند اما می تواند بسیار با کیفیت تر به فعالیت کاری بپردازد، می تواند به مشورت بپردازد و مشورت دهد، می تواند تجربیاتش را گردآوری کند حتی می تواند به فعالیتی غیر از فعالیت شغلی سابقش بپردازد.

دوران بازنشستگی این امکان را به ما می دهد مهم این است که ما ببینیم علاقمایمان چیست، چه چیزی می تواند ما را اغنا کند، چه چیزی فعالیت مولد ما است و بعد به دنبال راهی برای به ظهور رساندن آن فعالیت بگردیم در واقع استعداد خودمان را به حوزه ی عمل بیاوریم تا به یک فعالیت مولد تبدیل شود این به ما احساس مفید بودن می دهد، این به ما احساس زنده بودن و در جریان بودن می دهد، این احساس را به ما می دهد دور انداخته نشده ایم، ترک نشدیم، هنوز مورد نیاز هستیم و به ما احساس ارزشمند بودن می دهد.

زمانی که ما از این مسیر پیش نرویم، زمانی که ما از مسیر مفید بودن از مسیر به ظهور رساندن استعدادهایی که ممکن است به شغل ما مربوط باشند یا نباشند پیش نرویم آن گاه دچار آسیب می شویم ممکن است که به فردی عبوس و تلخ تبدیل شویم، ممکناست بهانه جویی کنیم، ممکن است افسرده شویم، دچار حالت های اضطراب شویم و یک مشاور آگاه حتما ما را به سمت فعالیت مولد هدایت می کند.

ورود به دوران بازنشستگی

ورود به دوران بازنشستگی

آن چه که در این جا مهم است برخورد اطرافیان، یاری گران و مراقبین است که باید متوجه این فرآیند باشند و از آن حمایت کنند.

نباید مدام برگردند بگویند تو دیگر خسته ای و بنشین استراحت کن، بلکه باید توانمندی های بالقوه را به فردی که بازنشسته شده گوشزد کنند مثلا ممکن است یک نفر استعداد شاعری داشته باشد خیلی از افراد هستند که در طول زندگی شان فرصت پیدا نمی کنند به استعدادشان در این حوزه ها مثل شعر و ادبیات و هنر رسیدگی کنند ما به عنوان اطرافیان، به عنوان دوست داران باید فرد را ترغیب کنیم تا خودش را از طریق بروز دادن احساسش بیان کند و به یک محصول برسد.

متاسفانه بسیاری از اوقات بازنشستگی آقایان همزمان می شود با یائسگی در همسرانشان یا بازنشستگی در همسرانشان و خود این همزمانی می تواند از توان کمک کردن آنها به هم دیگر کم کند در این زمان باید بقیه اعضای خانواده هوشیار باشند و به پدر و مادرشان کمک کنند.

به یاد داشته باشیم که بخش مهمی از زندگی هر انسان این است که استعداد های درونی اش را از حالت قوه به فعل در بیاورد و به ظهور برساند و همچنین بخش بزرگی از کرامت انسان به این است که مفید باشد و احساس مفید بودن داشته باشد.

ورود به دوران بازنشستگی

ورود به دوران بازنشستگی

جهت مشاوره ، هماهنگی کلاس و برگزاری سمینار با شماره تلفن 02144023001 در ارتباط باشید.   
قبلی «
بعدی »

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.