بیماری اوتیسم
اوتیسم چیست
بیماری اوتیسم یا درخودماندگی، نوعی ناتوانی رشدی است که با رفتارهای ارتباطی و کلامی غیرطبیعی مشخص می‌شود.
علائم این اختلال تا پیش از سه‌سالگی بروز می‌کند و علّت اصلی آن هنوز ناشناخته است.
به کسانی که این اختلال را دارند اوتیستیک یا درخودمانده گفته می‌شود.
این اختلال در پسران شایع‌تر از دختران است.
وضعیت اقتصادی، اجتماعی، سبک زندگی و سطح تحصیلات والدین نقشی در بروز اوتیسم ندارد.
این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی تأثیر می‌گذارد.
کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم، در ارتباطات کلامی و غیر کلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیت های مربوط به بازی، مشکل دارند.
این اختلال، ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار می‌سازد.
در بعضی موارد، رفتارهای خود آزارانه و پرخاشگری نیز دیده می‌شود.
در این افراد، حرکات تکراری و پاسخ‌های غیرمعمول به افراد، دل‌بستگی به اشیاء یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده می‌شود.
ممکن است در حواس پنجگانه نیز حساسیت‌های غیرمعمول دیده شود.
هستهٔ مرکزی اختلال در اوتیسم، اختلال در ارتباط است. از هر ۶۰ تا ۷۰ تولد زنده در دنیا، یک نفر مبتلا به اوتیسم است.
کارشناسان، زندگی ماشینی و عوامل ناشی از آن مانند استرس را در سیر صعودی ابتلا به این بیماری دخیل می‌دانند.
نتیجه یک مطالعه نشان می‌دهد زنان دارای اضافه وزن زیاد و مبتلا به دیابت، در صورتی که باردار شوند، بیش از مادران سالم با احتمال تولد نوزاد اوتیستیک روبرو خواهند بود.
همچنین اوتیسم می تواند تداخلاتی را در مغز ایجاد کند و بیماری های دیگری را نیز بوجود آورد از قبیل:
• Mental retardation (عقب ماندگی ذهنی)
• Tuberous sclerosis(تصلب بافت ها)
• Seizures(صرع)
علائم بیماری اوتیسم
علائم این بیماری معمولا در سه سال اول زندگی بروز می‌کند و برخی از کودکان از بدو تولد این علائم را نشان می‌دهند.
برخی دیگر ابتدا نرمال به نظر می‌رسند، اما از ۱۸ تا ۳۶ ماهگی به یکباره علائم این بیماری را نشان می‌دهند.
به هر حال اکنون مشخص شده است که در برخی افراد علائم ناهنجاری‌های ارتباطی تا وقتی در جامعه حضور نیابند نشان داده نمی‌شود.
اوتیسم در پسران چهار برابر بیش از دختران می باشد.
اوتیسم هیچ محدودیت نژادی، قومی یا اجتماعی ندارد، میزان درآمد خانواده، سبک زندگی یا تحصیلات نیز بر کودکان مبتلا به اوتیسم هیچ تأثیری ندارد.
این بیماری روند رو به رشدی دارد و هنوز کاملا مشخص نشده، رشد بیماری مرتبط با تشخیص آن است یا به دلیل بروز بیماری‌های دیگری رخ می‌دهد.
اوتیسم
بیماری هایی که در این محدوده طیف شناخته می شوند شامل:
- اختلال فراگیر رشد یا اوتیسم آتیپیک
- اختلال فروپاشی دوران کودکی
- اختلال درخودماندگی
- سندرم اسپرگر
تداخلات اجتماعی
- روابط دوستانه ندارند.
- بازی های کلامی را دوست ندارند.
- تنهایی را ترجیح می دهند.
- بدون توجه به لبخند هستند.
مشکلات ارتباطی این بیماران شامل:
– نمی توانند صحبت راشروع کنند، و یا توانایی ادامه بحث را ندارند.
– ارتباط، با حرکات دست به جای استفاده از لغات صورت می گیرد.
– رشد زبان و تکلم به کندی صورت می گیرد و یا اصلا صورت نمی گیرد.
– عدم دقت در دیدن اشیا
– به جای لغت “من” از “تو” استغاده می کند، برای مثال به جای آن که بگوید من آب می خواهم، می گوید” تو آب می خواهی.
– عدم توجه به اشیا (در ۱۴ ماهگی مشخص می شود)
– کلمات و یا جملات را تکرار می کنند.
– بدون احساس حرف می زنند.
