اختلال سلوک
اختلال سلوک چیست
اختلال سلوک یا شخصیت ضداجتماعی نوعی اختلال شخصیت است که در آن فرد نمی‌تواند با موازین اجتماعی سازگار شود و در قبال رفتارهایش احساس گناه و اضطراب ندارد.
اختلال سلوک به گروهی از مشکلات رفتاری و احساسی گفته می شود که معمولا در دوران کودکی یا نوجوانی آغاز شده و افراد مبتلا به این اختلال، قوانین اجتماعی را رعایت نکرده و با رفتارهای
عرف و پذیرفته شده جامعه مشکل دارند.
آن ها رفتارهای تهاجمی، مخرب و فریبکارانه از خود نشان می دهند که باعث نقض حقوق دیگران می شود و از دید سایر افراد نه به عنوان یک بیمار روانی بلکه کودکانی شرور شناخته می شوند.
کودکان و نوجوانانی که از اختلال سلوک رنج می برند اگرچه در ظاهر محکم و با اعتماد به نفس بالا به نظر می رسند اما در درون اغلب احساس عدم امنیت دارند و دیگران را به چشم دشمنانی
تهدید کننده می بینند.
انواع اختلال سلوک
۱٫ شروع کودکی که علائم اختلال سلوک قبل از سن ۱۰ سالگی ظاهر می شود.
۲٫ شروع نوجوانی که علائم اختلال در دوران نوجوانی و بلوغ ظاهر می شود.
۳٫ شروع نامشخص که سن بروز اولین علائم سلوک مشخص نیست.
علائم اختلال سلوک
- رفتار تهاجمی
- رفتار فریبکارانه
- رفتارهای مخرب
- زیر پا گذاشتن قوانین
- کج رفتاری
علت اختلال سلوک
عوامل ژنتیکی
آسیب دیدن لوب فرونتال مغز ممکن است باعث بروز اختلال سلوک شود، لوب فرونتال بخشی از مغز است که مهارت های شناختی مهم مانند حل مسئله، حافظه و بیان احساسات را تنظیم
می کند و شخصیت فرد را شکل می دهد.
در افراد مبتلا به این اختلال ممکن است عملکرد لوب فرونتال با اختلال مواجه شده و به درستی عمل نکند که به مشکلات زیر منجر خواهد شد:
- عدم کنترل رفتاری
- کاهش توانایی برنامه ریزی برای اقدامات آینده
- کاهش توانایی یادگیری از تجربیات بد گذشته
عوامل محیطی
- کودک آزاری
- داشتن خانواده نامناسب
- والدین معتاد به مواد مخدر یا الکل
- فقر
سلوک در کودکان
چه کسانی بیشتر در معرض این اختلال قرار دارند؟
- جنسیت: این عارضه در پسر بچه ها بیشتر دیده می شود
- زندگی در محیط شهری
- فقیر بودن
- سابقه خانوادگی بیماری های روانی
- والدین معتاد
- محیط نامناسب خانوادگی
- تجربه حوادث و سوانح
- مورد تجاوز یا بی توجهی قرار گرفتن
درمان اختلال سلوک
کودکانی که در شرایط نامساعد خانوادگی رشد کرده اند ممکن است به خانه های دیگر فرستاده شوند.
اگر مسئله سوء استفاده از کودک مطرح نباشد متخصص از روش های رفتار درمانی یا گفتار درمانی استفاده می کند تا به کودک آموزش دهد که چگونه احساسات خود را به خوبی کنترل و بیان کند.
در صورتی که کودک به بیماری روانی دیگر از جمله افسردگی یا بیش فعالی ناشی از کمبود توجه مبتلا باشد ممکن است از دارو برای درمان آن بیماری استفاده شود.
از آن جایی که نهادینه کردن نگرش و الگوهای رفتاری جدید در افراد زمان بر است معمولا کودکان مبتلا به این بیماری دوره درمانی طولانی مدت خواهند داشت، اگرچه اقدامات درمانی اولیه
نیز پیشرفت بیماری را کند کرده و شدت رفتارهای منفی را کاهش خواهد داد.
اگر با مشاهده علائم درمان آن اقدام نشود کودک تا سنین بزرگسالی با مشکلات دائمی درگیر خواهد بود و این مسئله تاثیر بدی روی روابط اجتماعی، زناشویی و شغلی او می گذارد.
