کاندیدیازیس
کاندیدیازیس چیست
کاندیدیازیس عفونت ناشی از یک قارچ شبه مخمر به نام کاندیدا آلبیکنس است.
این قارچ می‌تواند دهان، مهبل، پوست، معده و دستگاه ادراری را مبتلا سازد.
حدود ۷۵٪ از زنان در طول عمر خود به عفونت قارچی واژن مبتلا می‌شوند و ۹۰٪ از افراد مبتلا به ایدز دچار عفونت کاندیدیازیس می‌گردند.
عفونت دهان موسوم به برفک دهان، بیشتر در نوزادان، سالمندان و افرادی که سیستم ایمنی آنها ضعیف شده، شایع است.
علائم و نشانه‌های کاندیدیازیس
- لکه‌های سفید خامه‌ای رنگ در دهان یا گلو
- ترک دردناک و برفک در گوشه‌های دهان
- خارش پوست، لکه و تاول که معمولا بیشتر در کشاله ران، بین انگشتان دست و پا و زیر سینه بروز می‌کند.
- خارش مهبل و سوزش همرا با ترشحاتی شبیه پنیر سفید (عفونت قارچی واژن)
دلایل کاندیدیازیس
قارچ کاندیدا به تعداد طبیعی در دهان، معده و مهبل وجود دارد و عفونتی ایجاد نمی‌کند.
اما عفونت کاندیدیازیس، زمانی رخ می‌دهد که رشد بیش از حد کاندیدا وجود داشته باشد.
علل این پدیده ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- مصرف برخی داروها (به خصوص آنتی بیوتیک ها، و برخی از قرص های جلوگیری از بارداری)
- بارداری
- اضافه وزن
- داشتن یک عفونت باکتریایی یا چند بیماری مختلف (برای مثال، داشتن سیستم ایمنی ضعیف، دیابت و پسوریازیس)
درمان کاندیدیازیس
بسیاری از داروهای ضد قارچ می توانند کاندیدیازیس را درمان کنند. بسته به وضعیت شما دارو مورد نیاز تجویز می شود.
داروهای ضد قارچ: این داروها در فرم های شستشو دهنده ها و قرص های خوراکی، قرص ها و شیاف های واژینال و کرم در دسترس هستند.
برای عفونت قارچی واژن، داروهای ضد قارچ به شکل کرم ها و شیاف مانند میکونازول و کلوتریمازول می باشند.
کرم ترکیب شده با کورتیکواستروئیدها کم قدرت: این داروها التهاب و خارش را کاهش می دهند.
معمولا این درمان های باید ۲ تا ۳ روز و حتی تا ۲ هفته استفاده شوند.
برای درمان مناسب و صحیح باید مطمئن باشید که همه داروها را سر وقت استفاده می کنید.
اگر اینکار را نکنید، این عفونت ها باز خواهند گشت و یا بدن شما می تواند با گونه ای جدیدی از کاندیدا آلوده شود.
کاندیدیاز شدید می تواند برای افرادی که سیستم ایمنی ضعیف دارند کشنده باشد.
در این صورت پزشکان معمولا داروی آمفوتریسین B را به صورت وریدی تجویز می کنند.
عفونت واژن
تشخیص کاندیدیازیس
تشخیص کاندیدیازیس دشوار است.
بسیاری از پزشکان آن را به عنوان مشکلی عمومی به حساب نمی آورند، بلکه مجموعهٔ علائم مرتبط با آن را درمان می کند (نظیر برفک یا عفونت های مهبل) و نسبت به عامل اصلی آنچه که
می تواند باعث ایجاد علائمی بسیار ظریف تر و مسئله سازتر از قبیل افسردگی، آلرژی، ناتوانی در تمرکز نیز شود بی اعتنایی می کنند.
