مهارتهای ارتباطی زوجین
مهارتهای ارتباطی زوجین
گفت وگو یکی از مهمترین مهارتهای ارتباطی زوجین ، از جمله همسران ، است؛ البته روان شناسان معتقدند ما بسیاری از پیام های خود را از طریق زبان بدن، حرف زدنهای مکرر در ذهن خود و نیز ازطریق پالس های افکارمان به یکدیگر مخابره می کنیم.
ولی نوع بیانی که هنگام گفت وگو انتخاب می کنیم هم تا حد زیادی می تواند در نحوه برقراری ارتباط ماموثر واقع شود.
گاه انتقال یک کلام، حتی در قالب پیام کوتاه می تواند رابطه ای را با مشکل مواجه کند و به آن پایان دهد و یا برعکس دوباره جان تازه ای به آن ببخشد. درواقع قدرت کلام به حدی است که باید برای ادای آن، بسیار بکوشیم و به آن توجه کنیم
ارتباط کلامی و غیرکلامی
مهارتهای ارتباطی زوجین به طورکلی کیفیت ارتباط خوب درهر رابطه ای، به ویژه در ارتباط زناشویی، به میزان مهارت دو طرف رابطه بستگی دارد؛ البته گاهی این ارتباط می تواند به طور غیرکلامی نیز ابراز شود
درهرصورت می توان گفت ارتباط، همیشه دردو سطح کلامی و غیرکلامی اتفاق می افتد و ارتباطات غیرکلامی نیز به خیلی چیزها بستگی دارد.
تاثیر نوع ارتباط
بنابر اعتقاد روان شناسان، سطح غیرکلامی ارتباط، تاثیر بیشتری برمخاطب دارد؛ یعنی آن قدر که طرف مقابلتان از رفتارهای غیرکلامی شما می تواند برداشت کند، شاید نتواند روی حرفهای شما حساب کند؛ پس می توان گفت ۷۰ درصد ارتباط، در بخش غیرکلامی صورت می گیرد؛
تاثیرالگوی رفتاری پیشینه ما بر روی مهارتهای ارتباطی زوجین
هرکس با توجه به ارتباطی که از بچگی بین اعضای خانواده اش وجود داشته و همچنین پیشینه الگوی رفتاری که به ویژه بین والدین خود مشاهده کرده است،
مدل ارتباطی خود را مشخص میکند؛ پس می توان گفت افرادی که در خانواده های موفق بزرگ می شوند، یعنی اعضای خانه ارتباط خوبی با همدیگر دارند، راه برقراری ارتباط درست با یکدیگر را یاد میگیرند، درغیر این صورت افراد دراینده در ارتباطات خود دچار مشکل می شوند.
شخصیتهای متفاوت ارتباطات متفاوت
افراد سلطه پذیر
معمولا افراد در ارتباط به چند دسته تقسیم می شوند؛ بعضی افراد سلطه پذیر یا منفعل هستند و احساس می کنند همیشه حق با طرف مقابل است؛ حتی اگرواقعا این موضوع را قبول نداشته باشند، طوری وانمود میکنند که گویای حق با طرف مقابل است؛ البته دلایل مختلفی برای این نوع رفتارها وجود دارد که یکی از دلایل مهم آن ترس از بروز تعارض واختلاف نظربا طرف مقابل است. درضمن این افراد خیلی به خود و احساساتشان بها نمی دهند و معمولا در هر ارتباطی راضی هستند؛ چون حق زیادی برای خود قائل نیستند و به مرورزمان ازلحاظ روحی آسیب می بینند.
افراد سلطه گر
عده ای دیگر، سعی می کنند در ارتباط حرف خودشان را پیش ببرند و همیشه از موضع بالا با طرف مقابل برخورد میکنند و بدون اینکه توجه زیادی به درخواستهای طرف مقابل داشته باشند، همیشه، مخصوصا در ارتباط، حق را به خودشان میدهند و سعی میکنند هرطور شده طرف مقابل را متقاعد کنند که حق با انهاست؛ البته این افراد در کوتاه مدت شاید بتوانند موفق باشند ولی در درازمدت حتما شکست می خورند.
افراد قاطع
بعضی افراد در ارتباطشان قاطع هستند؛ یعنی به نوعی می توان گفت نه سلطه گرند و نه سلطه پذیر این افراد معمولا مستقیم است؛ یعنی با طرف مقابل صریح صحبت می کنند، کنایه نمی زنند و خیلی به طرفشان احترام می گذارند و در ارتباط به دنبال این هستند که هم حقوق خودشان برآورده شود و هم طرف مقابلشان؛ چون میدانند ارتباط یک طرفه نیست. این افراد به جای مقصردانستن خودشان یا طرف مقابل، به راه حل ها فکر می کنند؛ یعنی به جای بررسی مشکل، معمولا درپی راه حل ها هستند. آنان مسئله مدارند و در برخورد با هر فرد، نکات مثبت و منفی او را می بینند.
مهارتهای ارتباطی زوجین
موانع برقراری ارتباط موثر درمهارتهای ارتباطی زوجین
معمولا افراد در ارتباطات، طرف مقابل خود را قضاوت می کنند؛ یعنی کارهای او را ارزیابی می کنند و درنهایت هم برچسب خوب و بد برآن می زنند و دراصل تلاشی برای درک مخاطبشان نمی کنند.
در این روابط، افراد یکدیگر را تهدید می کنند و مثلا می گویند: «اگه این رفتار رو ادامه بدی، ترکت می کنم.» احتمالا همه ما هرکدام از این رفتارها را در خود می بینیم، ولی یکی از آنها در ما غالب است؛ در صورتی که بهتراست در روابطمان انعطاف پذیرباشیم؛ مثلا امکان دارد در جایی سکوت کنیم، اما سکوتمان معنای خاصی داشته باشد. فراموش نکنیم در ارتباط موثر بسیار مهم است که حرف خود را در زمان مناسب بزنیم و بدانیم اگر یکی از طرفین در ارتباط تغییر کند، طرف مقابل نیز خواه ناخواه تغییر خواهد کرد.
دنبال مقصر نباشیم
وقتی ارتباطی با مشکل مواجه شود، اغلب افراد مشکل را در وجود طرف مقابل جست وجو می کنند؛ درحالی که باید بدانند تا زمانی که در ارتباط، طرف مقابل را مقصرتلقی کنند، به دنبال نواقص رفتاری خود نخواهند بود و آنها را برطرف نخواهند کرد.
درواقع بهتراست درارتباط، قبل ازهرچیز با طرف مقابل خود، چه درسطح کلامی و چه در سطح غیرکلامی، هماهنگ شویم؛ چرا که همنوایی زمانی اتفاق می افتد که ما طرف مقابل خود را ارزیابی یا قضاوت نکنیم و اجازه بدهیم طرفمان حرفهایش را بزند و ما هم سعی کنیم خودمان را جای او بگذاریم و مشکل را از زاویه دید او نگاه کنیم و نیز در سطح ارتباط کلامی و غیرکلامی با هم هماهنگ باشیم؛ یعنی اگر در کلام به طرف مقابل خود میگوییم که او را بخشیده ایم، با حالات و رفتار خود هم همین پیام را به او منتقل کنیم.
