یاری گرفتن سالم پنجمین اصل از اصول مراقبت است و در این سایت آموزش می دهیم که چگونه از بیمار مراقبت شود تا سلامت خود مراقب آسیب نبیند.
یاری گرفتن سالم نیازمند دانشی است که ما ابتدا باید تغییر را از خودمان آغاز کنیم، در ادامه ی این مقاله به این موضوع پرداخته می شود.
سلام عزیزان این سومین گفتار در مورد اصول مراقبت است، اصولی که ما انتظار داریم به میثاق های یک مراقب تبدیل شود. گفتیم اصل اول مراقبت این است که همدلی سالم را بیاموزیم. مبحث همدلی به نوبه ی خود مبحث بزرگی است و ما نوشته ها و گفته های زیادی در مورد این مبحث در سایت خواهیم داشت.
اصل دوم مراقبت این است که از مراقبت هدفی معنوی داشته باشیم. اصل سوم بر می گررد به تعیین حدود و رعایت آن ها، هرگز پای خود را گلیم خودتان درازتر نکنید، هرگز پای خودتان را آن طرف حدودتان نگذارید.
گفتار دوم را به طور کلی در اصل چهارم اختصاص دادیم، مراقبت از خودتان را یاد بگیرید مبادا از مراقبت کردن آسیب ببینید.
امروز در مورد اصل پنجم صحبت می کنیم و آن اصل این است: یاری گرفتن سالم را بیاموزید.
ممکن بود بشود این اصل را در دل اصل فرآیند خود مراقبتی را بیاموزیم جا داد اما به دلیل اهمیت آن این اصل را جدا کردیم اما چرا اینقدر مهم است که ما یاری گرفتن سالم را بیاموزیم؟ مگر قرار نیست که ما به یک نفر یاری کنیم در کنار همه ی اصول قبلی رعایت این موضوع که یاری گرفتن سالم را بیاموزیم برای سلامت خود مراقب بسیار مهم است و نیز برای سلامتی خود فرایند مراقبت چون اگر شما یاری گرفتن سالم را بیاموزید می توانید یاری گرفتن سالم را آموزش نیز بدهید و بسیاری از مشکلاتی که مراقبین با مراقبت شونده ها درگیرش هستند در جریان این آموزش روشن می شود و می تواند برطرف شود.
یاری گرفتن سالم
قانونی است که من همیشه در کلاس ها و برنامه های خودم به آن اشاره می کنم آن قانون این است، تغییر از من آغاز می شود اما به من ختم نمی شود یعنی اگر من می خواهم یک فرآیند مراقبت سالمی وجود داشته باشد و با من برخورد سالمی شود باید ابتدا خودم تغییرات رو به سلامتی را در درونم و در رفتارم و در منش خود ایجاد کنم، مثلا اگر من می خواهم که به من احترام گذاشته شود باید احترام گذاشتن را از خودم آغاز کنم آیا این به معنی است که اگر خودم به دیگران احترام بگذارم الزاما آن ها هم به من احترام خواهند گذاشت؟ نه اصلا به این معنا نیست بلکه به این معناست که اگر احترام به منش ما تبدیل شود در آن صورت احترام بیشتری را از پیرامون دریافت می کنیم وقتی احترام به منش ما تبدیل شود ما به همه احترام می گذاریم از جمله خودمان.
داشتن منش احترام فقط به این معنی نیست که ما به همه ی دیگران احترام می گذاریم بلکه به این معناست که ما به همه به طور کلی از جمله خودمان احترام می گذاریم اما این تغییر به من ختم نمی شود و در نتیجه من احترام بیشتری هم دریافت می کنم. در مورد فرآیند مراقبت از بیمار یا فرد نیازمند مراقبت هم، همین موضوع جاری است یعنی اگر من می خواهم که فردی که از آن مراقبت می کنم یاری گری سالم را بیاموزد ابتدا خودم باید آن را بیاموزم.
در اصل سوم ما به شناخت محدودیت ها و نامحدودیت ها، اختیارات و غیر اختیارات خودمان اشاره کردیم.
گفتیم این ها راباید رعایت کنیم، نباید پایمان را از آن ها فراتر بگذاریم اما وقتی نیازهایی فراتر داریم چه کاری انجام دهیم؟ باید کمک بگیریم، باید بلد باشیم که چگونه کمک بگیریم، زبان یاری گرفتن و زبان سپاس گذاری و قدر دانی را بشناسیم و شرایط را جوری پیش ببریم که دیگران از یاری کردن به ما خوشحال شوند نه اینکه احساس بار یا سنگینی کنند، نه اینکه فکر کنند ما داریم مسئولیت های خودمان را به دوش آن ها می اندازیم نه اینکه فکر کنند ما کمکی که از آن ها می گیریم را سرسری می گیریم و بی اهمیت با آن برخورد می کنیم. جالب است یک مراقب همین انتظارات را از فردی دارد که از او مراقبت می کند که گاهی انتظارات برآورده می شوند و گاهی نمی شوند. زمانی که ما با مراجعین موسسات حمایتی، خیریه و غیر خیریه کار می کنیم از آن ها می خواهیم که به این نکات توجه کنند و یاری گرفتن سالم را بیاموزند، اما این از خود مراقبین آغاز می شود.
احتیاج داشتن در انسان ها یک موضوع واقعی است هیچ کس نمی تواند از احتیاج داشتن مبرا باشد، همه ی ما لااقل در زمان هایی به هم نیاز پیدا می کنیم و این زمان ها خیلی زیاد پیش می آید چون حیات ما به هم پیوسته است.
یاری گرفتن سالم
ششمین اصل از درون پنجمین اصل بیرون می آید و آن این است همیشه یک مشاور آگاه را در نظر داشته باشید و با او مشورت کنید، اجازه دهید یک نفر روی شما نظارت داشته باشد، یک فرد آگاه به موضوعات مرتبط با مراقبت. یکی از مباحث خود مراقبتی این است که یک جمع مراقبتی داشته باشید و در اینجا شما می توانید از آن جمع حمایتی حتی مشاوره بگیرید. اما پژوهش ها نشان داده که بسیاری از جمع های حمایتی در راستای اهدافشان فعالیت نمی کنند بلکه حتما باید به نحوی روی جمع های حمایتی هم نظارت بشوند، هدایت بشوند در راستای انجام وظایفشان که آن وظیفه حمایت و اطلاع رسانی است و پرورش همدلی است.
ممکن است مسئله شما این باشد که فرد آگاهی برای مشاوره پیدا نمی کنید، پیشنهاد من این است که به سازمان های مردم نهاد و موسسات خیریه مراجعه کنید. بسیاری اوقات قضایا از اعلام نیاز آغاز می شود و بعد تبدیل می شود به پیدا کردن افرادی که می توانند همکاری کنند با این موسسات و این نیازها را برطرف کنند البته باید اعتراف کرد که تعداد افرادی که با موضوع مراقبت به طور تخصصی برخوردد می کنند در کشور ما زیاد نیست اما قطعا اگر نیازش احساس شود افرادی که به این موضوع علاقه مند هستند وارد این حوزه خواهند شد و آموزش های خودشان را تکمیل خواهند کرد و آن زمان می توانند به خوبی ناظر فعالیت های مراقبین باشند حتی اگر فردی به طور تخصصی ناظر فعالیت مراقبین نباشد شما می توانید از مشاورین کمک بگیرید، افرادی که به شما مشاوره می دهند روانشناس، مددکار، پزشک و افرادی که دانشی دارند که می توانند به شما مشاوره دهند از هر کدام در حوزه ی خودشان می توانید مشورت بگیرید. اجازه دهید که آن ها شما را تصحیح کنند، مسائل خودتان را با آن ها در میان بگذارید.
شاید شما در فرآیند فرسودگی باشید، فرسودگی از مراقبت وخودتان متوجه نباشید و اجازه دهید که فردی که شما با او مشورت می کنید در مورد شما نظر دهد و شاید خود او یک جاهایی به شما توقف دهد و حدودتان را به شما گوش زد کند.
یاری گرفتن سالم
نکته مهم این جاست که شما در مراقبت خودتان احساس تنهایی و احساس درماندگی نکنید.
احساس درماندگی بسیار فرسوده کننده است و بسیار لازم است که از آن دوری کنیم به دلیل اینکه یکی از مهم ترین دلایل بد رفتاری و برخوردهای بد با رفتاری که از آن ها مراقبت می کنیم همین موضوعات اضطراب، درماندگی و سرخوردگی ناشی از مراقبت کردن است پس همیشه با افراد آگاه مشورت کنید.
یاری گرفتن سالم
