کودکان طلاق

کودکان طلاق

کودکان طلاق

کودکان طلاق جزو اعضای آسیب پذیر جامعه محسوب میشوند.

والدین باید تلاش کنند که ساختار و کارکرد خانواده با فرزند پروری مثبت همراه باشد.

امید است در خانواده‌ها کودکان تحت تربیت مناسب قرار گیرند. د

درواقع پرورش و رشد همه جانبه کودک در خانواده با وجود پدر و مادر در کنار یکدیگر تعریف شده است.

اگر به دلیل طلاق یکی از والدین از چارچوب زندگی حذف شود

به نسبت تعادل رشد و تربیت کودک از بین می‌رود.

بنابراین برای کودکان طلاق، فقدان پدر یا مادر برجسته می‌شود.

این شرایط بخشی از آموزش و تربیت کودک به دلیل نبود یکی از والدین ناقص می‌ماند،

چون هر یک از والدین باید نقش قابل توجهی را در زندگی کودک ایفا کنند.

در برخی مواقع نیز شاهد گروکشی والدین از طریق کودکان

یا متهم کردن طرف مقابل به سوء رفتار با فرزندشان هستیم.

در اکثر موارد برای زندگی مناسب کودکان جدایی والدین پیشنهاد نمی‌شود؛

مگر اینکه برای والدین و کودکان ادامه زندگی وضعیت بحرانی ایجاد کند

و این امر تاثیر مخرب مضاعف بر آنها داشته باشد.

 

عوارض طلاق

اگر بزرگسالان به اهمیت نقششان در زندگی کودکان آگاه باشند،

بی‌شک به سهولت طلاق را انتخاب نمی‌کنند.

والدین باید بدانند که طلاق به نحوی جدایی از کودک محسوب می‌شود.

این در حالی است که کودک باید در یک فضای ایمن و زیر چتر حمایتی پدر و مادر دوران کودکی را بگذراند.

در اصل نبود آگاهی در والدین در مورد نیازهای دوران کودکی و الزامات آن

باعث بروز یک بینش تحت عنوان «سهولت در طلاق» می‌شود.

با این همه، خلأهای آموزش در بین بزرگسالان باعث تصمیم‌گیری‌های مخرب شده است.

والدین قبل از هرگونه تصمیم‌گیری درباره زندگی باید به شکل آگاه تبعات آن را مورد بررسی قرار دهند.

در خانواده‌های ایرانی مساله اختلافات زناشویی با طلاق به پایان نمی‌رسد،

بلکه به دلیل تدوین قوانین متعدد متناسب با ملزومات زندگی کودک،

بعد از طلاق والدین باید به یکدیگر رجوع داشته باشند.

این امر می‌تواند مناقشه برانگیز باشد.

در برخی خانواده‌های ایرانی درگیری و ایجاد فضای ناامن حتی بعد از طلاق نیز ادامه دارد.

پس با این تفاسیر طلاق نقطه پایان یک زندگی نیست.

در برخی خانواده‌ها، والدین بعد از طلاق کودک را ترک می‌کنند.

در این وضعیت کودک با آینده نامعلوم مواجه می‌شود.

برخی دیگر از خانواده  ها نیز کودکشان را به مادر بزرگ یا یکی از اقوام می‌سپارند.

هر یک از این شرایط برای کودک تبعات مخرب فراوانی را به همراه دارد.

والدین قبل از تصمیم به جدایی باید به این مسائل توجه کنند،

چون هرگونه آگاهی و تصمیم‌گیری در این زمینه به بینش افراد مربوط می‌شود؛

اینکه افراد در دوران تحصیل و جامعه پذیری تحت چه آموزش‌هایی قرار گرفته‌اند.

این در حالی است که با بررسی آمارهای رسمی کشور درباره نرخ طلاق باید گفت که

بسیاری از افراد در جامعه ما نسبت به کسب چنین مهارت‌هایی نمره منفی کسب می‌کنند.

در کشور افزایش میزان طلاق با تبعات و نارسایی‌های فراوان همراه است.

بی شک تاثیر چنین تصمیم‌گیری‌هایی بدون آینده نگری می‌تواند برای زوج‌ها،فرزندانشان و جامعه مشکل‌زا باشد.

مشکلات روانی کودکان طلاق:

وقتی والدین طلاق می‌گیرند، کودک این حس را پیدا می کند

که خودش مقصر اصلی این جدایی است.

و همیشه احساس گناه و عذاب وجدان همراه اوست.

کنار آمدن با این احساس گناه برای کودک بسیار سخت است.

ین احساس شرمندگی مداوم، اعتماد به نفس و عزت نفس کودک را ازبین می برد.

احساس گناه از عمده ترین مشکلات فرزندان طلاق است

و باعث بروز مشکلات روحی دیگر مانند رفتارهای درون ریزانه می شود.

این کودکان طوری رفتار می کنند که انگار همیشه گناهکارند.

مثلا چندین بار عذرخواهی می کنند و سعی می کنند

کارهایی انجام دهند که آن ها را بچه ی خوبی نشان دهد.

درموارد حادتر کودک علاوه بر اینکه احساس می کند عامل جدایی والدینش است،

احساس می کند عامل وقوع هر پدیده ی دیگر نیز هست و باعث تکبر و خودبزرگ بینی او می شود.

 

رفتارهای برون ریزانه

مشکلات بعضی از فرزندان طلاق به شکل رفتارهای برون ریزانه نمود پیدا می کند.

این نوع رفتارها در کودکان برون گرا و پسران بیشتر دیده می شود.

این کودکان نمی توانند خشمی که درونشان بوجود آمده را

در قالب کلمات به پدر و مادرشان توضیح دهند

و پرخاشگری زیادی نشان می دهند.

بخصوص اگر به مدت طولانی در معرض دعواهای فیزیکی و کلامی پدر و مادرشان قرار گرفته باشند.

رفتارهای برون ریزانه علاوه بر پرخاشگری به شکل های مختلفی نمود پیدا می کنند.

مانند اختلال کم توجهی، اختلال بیش فعالی، اختلال نافرمانی مقابله ای و …

 

اختلال بیش فعالی اختلال کم توجهی:

همان طور که قبلا گفتیم برخی از کودکان طلاق فکر می کنند

عامل اصلی اتفاقات اطرافشان هستند و دچار خودبزرگ بینی می شوند.

به همین دلیل نسبت به احساسات دیگران کم توجه و بی ملاحظه اند.

یکی از مشکلات برون ریزانه ی فرزندان طلاق بیش فعالی است.

کودکانی که به این اختلال دچار هستند بسیار بی نظم، ناآرام و آشوبگرند.

 

مشکلات کودکان طلاق بر حسب سن:

یک تا سه سالگی: بازگشت به سنین پایین تر از لحاظ رفتاری،

اختلال خواب و تحریک پذیری، آسیب پذیری در روند رشدی.

سه تا شش سالگی: کابوس شبانه، بی اعتمادی،

عدم شکل گیری استقلال شخصی، احساس خلاء عاطفی.

شش تا دوازده سالگی: احساس غم و دلتنگی، احساس گناه، احساس عدم کفایت.

دوازده سالگی به بالا: افسردگی، عصیانگری و لجبازی، پرخاشگری، اختلال در شکل‌گیری هویت فردی

راهکارهایی برای کاهش آسیب و مشکلات فرزندان طلاق:

وقتی والدین طلاق می گیرند کودک یک شرایط بحرانی را سپری می کند

و هیچ تضینی وجود ندارد که از این شرایط آسیب نبیند.

ولی با رفتارهای درست والدین این آسیب و استرس می تواند به حداقل برسد

و کودک با فرآیند طلاق سازگار شود.

میتوان گفت که طلاق آسیب های وارده به فرزندان را کمتر می کند.

طلاق توافقی آسیب کمتری به فرزندان می‌رساند.

بعد از طلاق، کودکان باید مطمئن باشند که هم به پدر و هم به مادرشان دسترسی دارند

و به شکل منظم و ثابتی آن‌ها را می‌بینند.

کودک هم به پدر نیاز دارد هم به مادر و حضور یکی از آن‌ها کافی نیست.

 

نکات زیر را مد نطر داشته باشید:

چهره‌ی همسر سابق خود را برای کودکتان خراب نکنید و از او بدگویی نکنید.

اجازه دهید کودکتان همچنان او را دوست داشته باشد

به سؤال‌های کودک درمورد جدایی‌تان پاسخ دهید.

ذهن کودک را درگیر سؤال‌های بی‌جواب نکنید.

اگر کودک دلیل جدایی‌تان را نداند ممکن است فکر کند

خودش باعث جدایی شما شده و احساس گناه کند.

با او درمورد جدایی‌تان گفت‌ و گو کنید

و به سؤالاتش جواب دهید. تأکید کنید که این جدایی تقصیر کودک نیست.

البته لازم نیست تمام حقیقت را به او بگویید.

مثلا اگر علت جدایی‌ از همسرتان خیانت یا اعتیاد او بوده،

لزومی ندارد آن را به کودک بگویید.

ولی حتما متناسب با ذهن کودک توضیح درستی درمورد دلیل جدایی‌تان بدهید.

مثلا به او بگویید باهم تفاهم نداشتیم،

یا باهم خوشحال نبودیم و تصمیم گرفتیم جدا از هم زندگی کنیم،

و به این نتیجه رسیدیم که جدا زندگی کردن بیشتر به نفعمان است.

از کودکتان نخواهید که بعد از دیدن همسرتان برای شما خبر بیاورد و خبرچینی کند.

سعی نکنید او را از مدرسه، دوستان، خواهر و برادر و محیط قبلی‌اش جدا کنید.

درصورتیکه قصد ازدواج مجدد دارید به کودکتان توضیح دهید

که فرد جدید قرار نیست جای پدر و مادرش را بگیرد

و اگر خودش دوست داشت می‌تواند او را پدر یا مادر صدا کند.

همچنین خبر ازدواجتان را ناگهانی به کودک ندهید. اجازه دهید کودک چند بار او را ببیند

و کم کم با مسأله کنار بیاید.

 

 

جهت مشاوره ، هماهنگی کلاس و برگزاری سمینار با شماره تلفن 02144023001 در ارتباط باشید.   
قبلی «
بعدی »

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.