همانژیوما از تومورهای بافت نرم است و مجموعه سطحی عروق خونی روی پوست است و رشد غیر سرطانی و غیر طبیعی مجموعه ای از عروق خونی می باشد.
همانژیوما معمولا روی پوست یا اندام های داخلی به ویژه کبد یافت می شود این عارضه در جنین داخل رحم وجود دارد و بعد از تولد رشد می یابد.
بسیاری از این نشانه ها به صورت قابل توجهی در طی زمان ناپدید می شود.
بعضی از آن ها قبل از این که بهتر شوند، بدتر می شوند. به ندرت، بعضی از این ها به سطح مطلوب پسرفت نمی کند و نیاز به درمان شدید تر در آینده دارد.
همانژیوما علائم متداول ایجاد شده از سلول هایی هستند که عروق خونی ما را می پوشانند، به صورت تصادفی رخ می دهند، اما در زنان، کودکان زودرس، و دو قلوها متداول تر هستند، علت آن ناشناخته است.
همانژیوما
این علائم تولد به خاطر چیزی که مادر خورده، کاری که کرده یا نکرده طی بارداری ایجاد نشده است اگر همانژیوما بزرگ باشد، عمیقا زخمی باشد یا پلک ها، لب ها یا بینی را درگیر کرده باشد )به صورتی که بر دید، خوردن یا تنفس اثر بگذارد( مشکالت ممکن است اتفاق بیفتد و درمان باید انجام شود.
آسیب های بزرگ بر روی صورت یا روی کفل ها و پایین ستون فقرات می تواند مشکل زا باشد و ممکن است همراه با مشکلات نورولوژیکی یا مشکلات دیگر باشد.
کودکان با بیش از یک همانژیوما در ریسک توسعه همانژیوماهای داخلی هستند که می تواند در بعضی موارد جدی باشد
آسیب ها معمولا کوچک یا در هنگام تولد غیر قابل مشاهده هستند، سپس به سرعت در چند ماه اول زندگی رشد می کند .
در حدود شش تا دوازده ماهگی، همانژیوما رشدش متوقف می شود و آسیب ها طی چند سال بعد به آرامی پیدا می شود ). به عنوان یک قانون کلی، ۵۰ درصد آسیب ها تا سن پنج سالگی بهبود یافته است.
آسیب های کوچک اغلب طی زمان به خوبی محو می شود و نیاز به درمان ندارد.
همانژیوماهای بزرگتر، شدید تر یا برآمده تر ممکن است نیاز به درمان با استروئیدهای خوراکی برای توقف رشد آسیب و محدود ساختن بدشکلی یا مشکلات داشته باشد.
استروئیدهای خوراکی بسیار مفید هستند اما برای استفاده در تمام همانژیوما ها توصیه نمی شوند. اثرات جانبی شامل اشتهای افزایش یافته، افزایش وزن، بدخلقی، اختلال برنامه خواب، فشار خون بالا و آسیب پذیری افزایش یافته به عفونت می باشد
برای زخم های عمیق یا سرسخت درمان ممکن است شامل پماد، بستن خاص زخم، داروی ضد درد یا درمان لیزری باشد.
بعضی همانژیوماس های کوچکتر ممکن است بدون گذاشتن اثری برطرف شوند اما بیشتر آسیب ها، بی رنگ شدن )قرمز یا سفید( یا تغییر بافت پوست باقی می گذارند.
قرمزی باقی مانده می تواند با لیزر رنگ پالس دار درمان شود. آسیب هایی که برآمده تر هستند می توانند پوست چین دار باقی بگذارد به این خاطر، جراحی ممکن است برای برداشتن پوست اضافی الزم باشد.
همانژیوما
زخم های عمیق می تواند نواحی اسکار سفیدی باقی بگذارد آسیب های بزرگتر شامل بینی یا لب می تواند شکل های طبیعی این ساختارها را تغییر دهد که منجر به بدشکلی می شود.
باید با درماتولوژیست برای همانژیوماس های بزرگتر (به خصوص روی صورت یا ناحیه استخوان دنبالچه) و همانژیومایی که دردناک، همراه با خونریزی یا پتانسیلی برای اثر بر تنفس، خوردن یا بینایی دارد، مشورت شود.
برای آسیب های کوچکتر، هیچ پیگیری ممکن است الزاما نباشد مگر این که پوست چین خورده یا تغییر رنگ باقیمانده حدود سه تا پنج سالگی باقی مانده باشد. اگر استروئید درمانی خوراکی الزم باشد یا اگر تغییر رنگ وجود داشته باشد، پیگیری بیشتر(گاهی حتی یک بار در هفته) ممکن است الزم باشد.
رابدومیوسارکوم
رابدومیوسارکوم از تومورهای بافت نرم است.
رابدومیوسارکوم
سومین سرطان تومورهای توپور در کودکان است و منشاء این بیماری از سلولهای بافت نرم (مانند سلول عضلات) میباشد.
علائم اولیه این نوع سرطان، متفاوت بوده و به محل اولیه شروع بیماری بستگی دارد ومعمولا با نشانه های توده در محل شروع بیماری و یا فشارهای ناشی از آن بر اعضا اطراف نمایان میشود توده شکم و اختلال در ادرار نشانه درگیری مثانه – جلو آمدن چشم و انحراف نشانه درگیری ناحیه چشم، نمونه هایی از علائم شایع در این نوع بیماری است مطالب ذکر شده، علائم عمومی بیماری بوده که وجود این موارد لزوما به معنی اببتلا به این بیماری نیست و مراجعه به پزشک متخصص و انجام مراحل تشخیصی، ضروری میباشد علل و عوامل خطرساز مانند همه انواع سرطان، سلول ها به طریقی غیرقابل کنترل رشد میکنند، به شکلها و اندازه های غیرطبیعی تبدیل میشوند، مرزهای معمول خود در بدن را نادیده گرفته، سلولهای مجاور خود را تخریب میکنند.
روشهای درمانی
این بیماران شامل شیمی درمانی و در موارد خاص رادیوتراپی است.
