سرطان مثانه شایع ترین سرطان دستگاه ادراری است که مهم ترین علامت این سرطان وجود خون در ادرار است که ممکن است با چشم دیده شود یا از طریق آزمایش ادرار تشخیص داده شود.
سرطان مثانه از سرطان های غیر حساس به شیمی درمانی است.
هیچکس دلایل قطعی بروز سرطان مثانه را نمي داند لكن روشن است که این سرطان مسری نیست و هیچکس نمی تواند از فردی دیگر سرطان بگیرد
آنها که مبتلا به سرطان مثانه می شوند، به احتمال زیاد کسانی هستند که نسبت به دیگران بیشتر در معرض عوامل خطرزا قرار دارند.
عامل خطرزا، پدیدهایی است که احتمال ابتلا فرد به بیماری را افزایش می دهد با این حال، بیشتر كساني که در معرض عوامل خطرزای شناخته شده قرار دارند، به سرطان مثانه مبتلا نمی شوند و بسیاری از افرادی که به این سرطان مبتلا می شوند در معرض هیچ یک از این عوامل قرار ندارند.
سرطان مثانه
پزشکان به ندرت میتوانند دلیل ابتلای یک فرد و عدم ابتلای دیگری به سرطان را توضیح دهند
بررسي ها نشان ميدهد كه موارد زیر می تواند به عنوان عوامل خطرزای این سرطان مطرح شود:
- سن: احتمال ابتلا به سرطان مثانه، با افزایش سن بیشتر می شود. افراد زیر ۴۰سال به ندرت به این بیماری مبتلا می شوند
- دخانیات: استعمال دخانیات یک عامل خطرزای بسیار مهم و خطرناک است. سیگاری ها، دو یا سه برابر غیرسیگاری ها به سرطان مثانه مبتلا می شوند. كساني که پیپ یا سیگار برگ مي كشند نیز بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان مثانه قرار دارند.
- شغل: برخی از کارگران به دلیل مواد سرطان زاي کارسینوژن (Carcinogen) موجود در محل کار خود، بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان مثانه قرار دارند.
- کارگران صنایع لاستیک سازی، مواد شیمیایی و چرم در معرض خطر قرار دارند.
- آرایشگران، ماشین کاران، کارگران صنایع فلزی، كساني که در چاپخانه ها شاغل اند، نقاشان، کارگران منسوجات و رانندگان کامیون نیز در معرض خطر قرار دارند.
- عفونت ها. ابتلا به برخی انگل ها احتمال ابتلا به این سرطان را افزایش می دهد، این انگل ها در مناطق حاره شیوع دارند.
- ( Cyclophosphamid )درمان با سایکلوفوسفاماید یا آرسنیک: این داروها كه در درمان سرطان و برخی بیماری های دیگر استفاده مي شوند خطر ابتلا به سرطان مثانه را افزایش می دهند.
- نژاد: سفیدپوستان دو برابر سیاه پوستان و اسپانیایی تبارها به سرطان مثانه مبتلا می شوند، کمترین میزان ابتلا به سرطان در میان نژاد آسیایی دیده شده است.
- مرد بودن ( جنسیت ): احتمال ابتلای مردان به سرطان مثانه دو یا سه برابر زنان است.
- سابقه ی خانوادگی: احتمال ابتلا به سرطان مثانه در كساني که یک یا چند نفر از اعضای خانواده شان به سرطان مثانه مبتلا هستند، بیشتر از دیگران است. پژوهشگران در حال بررسی تغییرات در برخی ژن های خاص هستند که ممکن است خطر ابتلا به سرطان مثانه را افزایش دهند.
- سابقه ی ابتلا به سرطان مثانه: احتمال ابتلا به سرطان مثانه در افرادی که در گذشته به این سرطان مبتلا بوده اند، بیشتر از دیگران است.
سرطان مثانه
کلر را به منظور ضدعفونی کردن، به آب آشامیدنی می افزایند كه باکتری هاي موجود در آب را از بین می برد ولي گاهی در آب کلردار شده، ترکیبات جانبی کلر تشکیل می شود. پژوهشگران بیش از ۲۵ سال است که مشغول بررسی ترکیبات جانبی کلردار هستند ولي تا به حال دلیلي مبنی بر اینکه آب کلردار می تواند موجب ابتلا به سرطان مثانه شود به دست نیامده است.
نتیجه ی برخی بررسی ها نشان می دهد ساخارین – که یک شیرین کنندۀ مصنوعی است.
موجب بروز سرطان مثانه در حیوانات شده است، لكن این پژوهش ها مدرکی دال بر اینکه ساخارین در انسان ها موجب ایجاد سرطان مثانه بشود، ارائه نداده اند.
كساني که فکر می کنند ممکن است در معرض خطر ابتلا به سرطان مثانه قرار داشته باشند، باید با پزشک خود در مورد این موضوع مشورت کنند ممکن است پزشک راه هایی به منظور کاهش خطر به آنها پیشنهاد کند و یک برنامه معاینات مناسب منظم نیز در نظر بگیرد.
علائم رایج سرطان مثانه عبارتند از:
وجود خون در ادرار (که باعث میشود رنگ ادرار کمی تیره و یا در مواقعی قرمز پررنگ شود)
درد در حین ادرار كردن
تکرر ادرار یا احساس نیاز بي مورد به ادرار
علائم سرطان مثانه
وجود این علائم، صد درصد به معنای وجود سرطان مثانه نیست؛ عفونت ها، تومورهای خوش خیم، سنگ های مثانه، یا دیگر مشکلات نیز می توانند موجب بروز این علائم شوند.
كساني که این علائم را دارند باید به پزشک مراجعه کنند تا وی بتواند مشکل را هر چه سریع تر تشخیص داده و درمان کند.
تشخیص
در صورتیکه بیمار علائمی دال بر وجود سرطان مثانه بروز دهد، ممکن است پزشک نشانه های عمومی را بررسی کرده و برای وی آزمایش هایي تجویز کند ممکن است برای بیمار یک یا چند فرایند زیر تجویز شود
معاینه ی فیزیکی: پزشک شکم و لگن را به منظور بررسی وجود تومور مورد معاینه قرار مي دهد، این معاینه ممکن است شامل بررسی مقعدی یا واژنی نیز شود.
آزمایش ادرار : نمونه ادرار به منظور بررسی وجود خون، سلول های سرطانی و دیگر نشانه های سرطان مورد آزمایش قرار مي گیرد.
رایدولوژیست: یك مادۀ رنگی درون رگ عکس برداری از کلیه ها و مثانه با ماده حاجب درون وریدی تزریق می کند. مادۀ رنگی در ادرار جمع شده و باعث وضوح بیشتر مثانه در عکس برداری با اشعه ایکس مشخص مي شود.
سیستوسکوپ
سیستوسکوپی: پزشک از لوله ای باریک و نورانی (سیستوسکوپ) به منظور معاینه ی مستقیم درون مثانه استفاده می کند و جهت معاینه غشاء مثانه، سیستوسکوپ را از درون مجرای پیشاب وارد مثانه میکند. ممکن است لازم ( Anesthesia) باشد بیمار برای انجام این آزمایش بیهوش شود پزشک می تواند به وسیله ی سیستوسکوپ از بافت ها نمونه برداری کند، سپس آسیب شناس آن نمونه را زیر میکروسکوپ معاینه می کند.
برداشتن بافت، به منظور معاینه برای بررسی وجود سلول های سرطانی نمونه برداری نام دارد.
در بسیاری از موارد، نمونه برداری تنها راه مطمئن برای مشخص کردن وجود سرطان است
در مورد تعداد اندکی از بیماران، پزشک طی فرایند نمونه برداری تمام ناحیه سرطانی را برمی دارد در مورد این بیماران، تشخیص و درمان سرطان مثانه در یک فرایند صورت می گیرد.
گزینه های درمانی برای این سرطانه عبارتند از
انجام عمل جراحی برای حذف سرطان: در برخی موارد برای خالص شدن از دست تومور ها، از لیزر و یا روش های دیگر نیز استفاده می شود
شیمی درمانی: که برای از بین بردن سلول های سرطانی از دارو استفاده می شود ( Immunotherapy) ایمونوتراپی سرطانی مثانه هجوم ببرند.
پرتو درمانی: که از اشعه های ایکس با دز بالا، برای کشتن سلول های سرطانی استفاده می کنند.
درمان به میزان فراوانی به مقدار پیشرفت سرطان بستگی دارد، اکثر سرطان های مثانه بدون نیاز به برداشتن مثانه درمان می شوند. گاهی اوقات پزشکان مجبور به برداشتن مثانه می شوند، این قضیه برای بسیاری از افراد به معنی استفاده از کیسه های ادراری و جمع شدن ادرار در کیسه هایی خارج از بدن شخص است اما در اکثر موارد، پزشک می تواند با استفاده از سایر اعضای بدن، یک مثانه ی جدید بسازد که تا حد زیادی به لحاظ عملکرد شبیه به مثانه ی قبلی خود شخص است.
این سرطان معمولاً دوباره به سراغ بیمار می آید اما تومور جدید به شرطی که زود مورد درمان قرار گیرد، با موفقیت بهبود می یابد بنابراین انجام چک آپ های منظم بعد از پایان مراحل درمان، بسیار مهم است .
