واکنش های رفتاری پرخاشگر که این افراد از خودشان نشان می دهند ممکن است ناشی از آسیب دیدگی هایی باشد که در دوران کودکی دیده اند اما افراد بعد از گذراندن یک سنی دیگر خودشان مسئول ترمیم آن آسیب دیدگی ها هستند.
واکنش های رفتاری پرخاشگر باعث آسیب هم به زندگی خود فرد و هم اطرافیانش می شود به همین دلیل به منظور بهبودی از این آسیب ها باید از یک مشاور با تجربه و آگاه کمک بگیرند.
من دکتر بیژن نوذری هستم مشاور شما در وب سایت yaresevom.com
خانمی سوال کرده اند که برادرم ۴۱ سال دارد و پس از جدا شدن از همسرش با پدر و مادرمان زندگی می کند مشکل ما این است که او بیش از حد با پدر و مادرم پرخاشگرانه رفتار می کند همیشه آنها را بابت آسیب هایی که در دوران کودکی دیده است سرزنش می کند من همیشه به او می گویم که باید خودش را از این آسیب دیدگی ها رها کند اما نظر او این است که این کار ممکن نیست. واقعا چگونه می توانم به او کمک کنم؟
واکنش های رفتاری پرخاشگر
متاسفانه در بسیاری از موارد دیده می شود که فرزندان با پدر و مادر خودشان پرخاشگر هستند.
در حالی که می توانند ارام باشند و این را در ارتباط با افراد دیگر، دوستانشان نشان می دهند در واقع واکنش هایی که نسبت به والدینشان دارند بسیار با واکنش ها و رفتارهایی که با دوستانشان دارند متفاوت است البته آسیب دیدگی های گذشته ی یک انسان ممکن است بسیار عمیق باشند و اکثر ما این آسیب دیدگی ها را داریم.
من کسی را نمی شناسم که در دوران کودکی اش آسیب ندیده باشد حالا اگر از پدر و مادرش هم آسیب ندیده باشد از افراد دیگر یا از مدرسه و فضاهای دیگری که در آنها حضور داشته است احتمال آسیب دیدگی اش هست اما از یک زمانی ما خودمان مسئول ترمیم آسیب دیدگی هایمان هستیم و اگر از آن زمان بیشتر به حمل آن آسیب دیدگی های ادامه دهیم دیگر مسئولیتش با خود ما است.
یک نطر قوی ای وجود دارد که سن آستانه در واقع ۲۱ سالگی است.
و از ۲۱ سالگی به بعد ما وظیفه داریم خودمان را التیام دهیم و خودمان را ترمیم کنیم اگر پس از ان ما داریم احساس آسیب دیدگی را حمل می کنیم دیگر این احساس آسیب دیدگی نیست بلکه احساس قربانی بودن است که کم کم به صورت آسیب زا برای ما در می آید، یعنی خود این احساس بیماری زا می شود.
واکنش های رفتاری پرخاشگر
اما همان طور در ارتباط های احساس قربانی بودن هم گفتیم ما هم از احساس قربانی بودن یک جورهایی به صورت ناسالم بهره مند می شویم، ممکن است هر زمان توقعی از ما می رود ما با اعلام قربانی بودنمان افراد را عقب برانیم یا حتی به نحوی از آنها بهره کشی کنیم یا به خودمان اجازه دهیم که با آنها پرخاش کنیم یا هر زمان که جویای دلیل شوند خیلی راحت به آنها بگوییم شما در کودکی به من آسیب زدید این روش سالم نیست.
به نظر من بهتر است که این خانم ناسالم بودن این روش را به برادرشان گوشزد کنند.
اینکه چه قدر می تواند برایش بیماری زا باشد، برای خودش زخم های گذشته های ما هر قدر هم که شدید باشند بالاخره باید یک زمان هایی شروع کنیم به التیام دادن به آنها اگر خودمان نمی توانیم این کارها را انجام دهیم حتما باید به یک مشاور که با کار کردن با زخم ها آگاه باشد مراجعه کنیم اگرنه حتی پژوهش هم اثباتت کرده است که این قصه های ناتمام می توانند از نظر روانی و از نظر جسمی ما را بیمار کنند.
نکته ی دیگر در مورد آن پدر و مادر است که متاسفانه به دلیل جایگاهشان نمی توانند از میدان دهی به احساس قربانی بودن پسرشان خودداری کنند و بابت این احساس مدام به او التیام می دهند که انگیزه ی بهبودی را از او می گیرد اگر سن این پدر و مادر از یک اندازه ای بیشتر باشد نمی توانید انتظار داشته باشید که این رویه را تغییر دهند و باز بهترین کار هوشیار کردن یا هشدار دادن به این برادرتان هست تا انشاالله این رویه ی بیمار گون و بیماری زا را حفظ نکند و به سمت بهبود زخم ها و سلامتی رو بیاورد.
واکنش های رفتاری پرخاشگر
